دل خوشی از پته‌های امروزه نداریم

سید محمدعلی گلاب‌زاده، پژوهشگر تاریخی، در آیین اختتامیه نخستین جشنواره کالاها و محصولات فرهنگی استان کرمان با محوریت پته که همزمان با هفتمین دوره کشوری جایزه ملی فیروزه برگزار شد، بیان کرد: کرمان خاستگاه دوزندگی و بافندگی بوده است.

وی افزود: نام دیگر کرمان کارمان است که از دو واژه تشکیل شده است؛ مان به معنای جایگاه و کار به معنی کار و تلاش، شهامت و شجاعت و بافندگی است. کرمانی‌ها هنوز به عنکبوتی که تار میتند “کاربافو” می‌گویند بنابراین یکی از تعاریف ویژه‌ای که برای کرمان می‌توان لحاظ کرد همین هنر بافندگی و دوزندگی است.

گلاب‌زاده ادامه داد: در این میان پته جایگاه ویژه‌ای دارد زیرا پته نشان‌دهنده حضور پرصلابت زنان کرمانی در عرصه ساماندهی و خدمت‌رسانی به جامعه خود به شمار می‌رود.

پژوهشگر تاریخی اضافه کرد: زنان کرمانی در طول تاریخ ثابت کردند که نه تنها پشت سر هر مرد موفقی یک زن وجود دارد بلکه گاهی جلودار مردان نیز بودند که استدلال‌هایی نیز در این باره موجود است.

وی عنوان کرد: زنان کرمانی علاوه بر اینکه در کنار همسرانشان به امر کشاورزی می‌پرداختند، بچه را نیز به بغل می‌گرفتند و پرورش می‌دادند و در باقی فرصت‌ها پته می‌دوختند یا شال و قالی می‌بافتند.

گلاب‌زاده با بیان اینکه هنر پته‌دوزی فقط برای کرمانی‌ها شناخته شده نیست و در دنیا مطرح است گفت: نکته دیگری که در این هنر نهفته است این است که پته به عنوان نماد تفکر و اندیشه و صلابت مردم کرمان به شمار می‌رود.

وی ادامه داد: بته جقه سرو سرخمیده است و معنای آن این است که مردم کرمان در طول هزاران سال اگرچه در بسیاری از موارد آتش به زندگی آن‌ها افتاد اما هر بار ققنوس‌وار از میان خاکسترخود برخاسته و حیات خود را آغاز کردند؛ این مردم اگر همیشه در مقابل طوفان‌ها مجبور شدند مانند بته جقه سر خم کنند اما دوباره برخاستند و ثابت کردند زندگی در کویر جریان دارد.

گلاب‌زاده با بیان اینکه ما دل خوشی از پته‌های امروزه نداریم تصریح کرد: هنر قدیمی پته هنر خاصی بود، آن همه زیبایی، طراوت و ظرافت کجا و پته‌ای که این روزها به دست مردم می‌دهند کجا؛ به خاطر حفظ آبروی نیاکان‌مان هم که شده است کاری کنیم که پته به هنر اصیل خود برگردد.