در یک سیستم معاملاتی، کدام یک مهمتر است؟ ورود در مقابل خروج – سیستم های معاملاتی – 7 فوریه 2023

در یک سیستم معاملاتی، هم ورود و هم خروج مهم است. یک ورود خوب برنامه ریزی شده می تواند معامله گر را برای موفقیت آماده کند، اما در نهایت این استراتژی خروج است که تعیین می کند آیا یک معامله سودآور خواهد بود یا خیر.

یک استراتژی ورود خوب باید تحمل ریسک معامله گر، شرایط فعلی بازار و امنیت خاص مورد نظر را در نظر بگیرد. با این حال، حتی یک استراتژی ورود به خوبی اجرا شده را می توان با تصمیمات خروج ضعیف، مانند نگه داشتن یک معامله زیانده برای مدت طولانی یا خروج زودهنگام از یک معامله سودآور، لغو کرد.

از سوی دیگر، یک استراتژی خروج خوب اجرا شده می تواند معامله گر را از ضررهای بزرگ نجات دهد و به قفل شدن سود کمک کند. یک استراتژی خروج خوب باید نوسانات بازار، اهداف تجاری فردی معامله گر و تجارت خاص مورد نظر را در نظر بگیرد.

در نتیجه، ورود و خروج هر دو در یک سیستم معاملاتی مهم هستند و معامله گران باید به هر دو توجه یکسانی داشته باشند تا شانس موفقیت خود را به حداکثر برسانند.

فرو رفتن عمیق تر در خروجی های یک سیستم معاملاتی.

انواع مختلفی از خروج در یک سیستم معاملاتی وجود دارد، از جمله:

1. خروج هدف سود: خروج هدف سود یک سطح قیمتی از پیش تعیین شده است که در آن معامله برای کسب سود بسته می شود. معامله گران یک سطح هدف سود را بر اساس تحمل ریسک، شرایط بازار و حرکت قیمت مورد انتظار یک اوراق بهادار خاص تعیین می کنند. زمانی که قیمت اوراق بهادار به سطح هدف سود رسید، معامله بسته می‌شود و سود را قفل می‌کند.

2. خروج توقف ضرر: خروج توقف ضرر یک سطح قیمتی از پیش تعیین شده است که در آن معامله برای محدود کردن ضرر بسته می شود. معامله گران بر اساس میزان تحمل ریسک و شرایط بازار، سطح توقف ضرر را تعیین می کنند. اگر قیمت اوراق بهادار بر خلاف معامله حرکت کند، سطح توقف ضرر ایجاد می شود و معامله برای به حداقل رساندن ضرر بسته می شود.

3. خروج توقف انتهایی: خروج توقف انتهایی یک سطح توقف ضرر است که با حرکت قیمت اوراق بهادار به نفع معامله تنظیم می شود. سطح توقف ضرر در فاصله معینی از قیمت فعلی تنظیم می شود و با حرکت قیمت تنظیم می شود. این نوع خروج به معامله گران کمک می کند تا سود خود را قفل کنند و در عین حال خطر از دست دادن آن سود را در صورت حرکت قیمت اوراق بهادار بر خلاف معامله به حداقل می رساند.

4. خروج مبتنی بر زمان: خروج مبتنی بر زمان یک استراتژی خروج است که بر اساس گذشت زمان بدون توجه به قیمت است. معامله گران محدودیت زمانی برای معامله خود تعیین می کنند و پس از آن معامله بسته می شود، صرف نظر از اینکه سود یا زیان حاصل شده باشد. این نوع خروج می تواند برای معامله گرانی که استراتژی معاملاتی کوتاه مدت دارند و می خواهند مدت زمانی که در معرض ریسک بازار قرار می گیرند به حداقل برسانند مفید باشد.

5. خروج مبتنی بر رویداد: خروج مبتنی بر رویداد یک استراتژی خروجی است که بر اساس رویدادهای خاص بازار، مانند انتشار اخبار یا انتشار داده های اقتصادی است. معامله‌گران رویدادهای بازار را رصد می‌کنند و اگر رویداد تأثیر قابل‌توجهی بر قیمت اوراق بهاداری داشته باشد، معامله خود را می‌بندند. این نوع خروج می‌تواند برای معامله‌گرانی مفید باشد که می‌خواهند در معرض ریسک بازار در مورد رویدادهای مهم بازار به حداقل برسند.

6. خروج مبتنی بر نوسانات: خروج مبتنی بر نوسان یک استراتژی خروج است که بر اساس تغییرات در نوسانات بازار است. معامله گران نوسانات بازار را رصد می کنند و در صورت افزایش قابل توجه نوسانات، تجارت خود را می بندند، زیرا این امر ممکن است نشان دهنده افزایش ریسک بازار باشد. این نوع خروج می‌تواند برای معامله‌گرانی مفید باشد که می‌خواهند در طول دوره‌های افزایش نوسانات، ریسک بازار را به حداقل برسانند.

7. خروج مبتنی بر درصد: خروج مبتنی بر درصد یک استراتژی خروجی است که بر اساس درصد مشخصی از سود است. معامله‌گران درصدی از سود را که می‌خواهند به دست آورند تعیین می‌کنند و پس از رسیدن به آن درصد، تجارت خود را می‌بندند. این نوع خروج می تواند برای معامله گرانی مفید باشد که می خواهند پس از رسیدن به سطح معینی از سود، بدون توجه به شرایط بازار، سود خود را قفل کنند.

8. خروج مبتنی بر بازار: خروج مبتنی بر بازار یک استراتژی خروجی است که بر اساس شرایط یا روند کلی بازار است. معامله گران در صورت مشاهده تغییر در روند کلی یا شرایط بازار که ممکن است نشان دهنده افزایش ریسک بازار باشد، شرایط بازار را رصد می کنند و تجارت خود را می بندند. این نوع خروج می تواند برای معامله گرانی مفید باشد که می خواهند در طول دوره های عدم اطمینان یا بی ثباتی بازار، ریسک بازار را به حداقل برسانند.

هر نوع خروج مزایا و معایب خاص خود را دارد و معامله گران اغلب از ترکیبی از استراتژی های خروج مختلف برای مدیریت معاملات خود استفاده می کنند.