در سال ۹۸ منتظر چه فیلم‌هایی باشیم؟

وبلاگ نماوا – ساناز رمضانی: مخاطب سینمای ایران خیلی خوب می‌داند که هیچ‌چیز در این سینما قابل پیش‌بینی نیست. فیلم با پروانه ساخت، جلوی دوربین می‌رود، اما به آن پروانه نمایش نمی‌دهند، پروانه نمایش دارد، اما نمی‌تواند قرارداد اکران ببندد، قرارداد اکران می‌بندد، در آخرین لحظه فیلم دیگری جایگزین می‌شود، حتی مشاهده‌شده که فیلمی تمامی مراحل را طی می‌کند و با موفقیت به پرده می‌رسد، اما این موفقیت چندساعتی بیشتر دوام ندارد. پس حالا که در روزهای آغازین سال نودوهشت هستیم، از این سینما دقیقاً باید چه انتظاری داشته باشیم؟

شاید فیلم‌های توقیفی سال‌های گذشته، با ملاطفت مسئولان روبرو شوند و شاید فیلم‌های بی‌آزاری که به‌شدت منتظر تماشایشان هستیم، توقیف شوند؛ اینکه در سال ۹۸ باید انتظار نمایش چه فیلم‌هایی را کشید، بیشتر یک بلندپروازی سینمایی است، اما سینماست و بلندپروازی‌اش.

ما همه باهم هستیم- کمال تبریزی

کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که این روزها همچنان امیدی به سینمای کمال تبریزی داشته باشد. تبریزی با «مارموز»، سعی کرد به‌روزهای اوج سینمای طنز سیاسی‌اش بازگردد، اما نتیجه نهایی رویکرد یکی به نعل یکی به میخ بود. کنجکاوی هم که آخرین اثر تبریزی، «ما همه باهم هستیم»، برمی‌انگیزد، بیش از آنکه مربوط به خود فیلم باشد به حاشیه‌های آن برمی‌گردد. حضور بازیگران و سوپراستارهای مطرح سینما و تلویزیون، ازجمله، لیلا حاتمی که بعد از «شیدا» دومین همکاری‌اش با تبریزی را تجربه می‌کند، مهران مدیری که قبلاً در کمدی موفق «همیشه پای یک زن در میان است» در کنار تبریزی خوب درخشیده بود، محمدرضا گلزار، هوتن شکیبا و جواد عزتی، از همان ابتدا «ما همه باهم هستیم» را به یک اثر جنجالی تبدیل کرد. شائبه دستمزدهای کلان، کارگردانی این‌همه ستاره در کنار هم، و تجربه دیدن این همکاری، نقطه کنجکاوی برانگیز «ما همه باهم هستیم»، بوده است، نه حضور کمال تبریزی به‌عنوان فیلم‌ساز.

شکستن هم‌زمان بیست استخوان- برادران محمودی

جمشید و نوید محمودی، با «چند مترمکعب عشق» و «رفتن» ثابت کرده‌اند فیلم‌سازان جدی هستند، سبک‌کاری خودشان رادارند و با به تصویر کشیدن جامعه اقلیت مهاجر افغان در میان جامعه آشفته ایرانی، حرف‌های جدی مطرح میکنند و مهم تر از همه، یک ثبات ساختاری در آثارشان به چشم می‌خورد که سبکشان را تثبیت می‌کند. «شکستن هم‌زمان بیست استخوان» که بانام «رونا، مادر عظیم» در فستیوال‌های بین‌المللی حضور موفقی داشته است، در ادامه مسیر کاری برادران محمودی، روایت یک مرد افغان با بازی محسن تنابنده در تهران و میان هیاهوی زندگی یک ابر شهر است.

درحالی‌که «شکستن هم‌زمان بیست استخوان»، تاکنون در حضورهای بین‌المللی خود موفق بوده است و احتمالاً به‌زودی در ایران هم اکران خواهد شد، برادران محمودی خبر از پروژه جدید خود به نام «بزدل»، داده‌اند که فیلمی طنز درباره مشکلات اجتماعی است و می‌تواند یکی از نقاط عطف سینمای کمدی این سال‌ها باشد.

هیس، پسرها فریاد نمی‌زنند- پوران درخشنده

پوران درخشنده، فیلم‌ساز اجتماعی است که سعی دارد با نگاه روانشناختی مسائل و معضلات اجتماعی را در فیلم‌هایش منعکس میکند.گرچه نگاه پوران درخشنده و آثارش، در حوزه سانتی‌مانتالیسم محض قرار می‌گیرند، اما کسی نمی‌تواند دغدغه‌های اجتماعی او را نادیده بگیرد. زمانی که درخشنده، «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» را ساخت، توجه خیلی از مخاطبانش را به یک موضوع تابو منعطف کرد. این فیلم هم مثل باقی آثار درخشنده، درزمینهٔ موشکافی اجتماعی و روانی موضوع فیلمش حسابی لنگ می‌زد، اما در برقراری ارتباط با مخاطبان عام موفق بود و توانست صحبت‌های درگوشی پیرامون تجاوز و آموزش جنسی کودکان را با صدای بلند مطرح کند.

از همان موقع هم درخشنده از ساخت فیلمی مشابه این­بار در مورد آسیب‌های جنسی پسران مطرح کرد. درخشنده که سال گذشته و پس از تلاش فراوان پروانه ساخت این اثر را دریافت کرده، از شهاب حسینی به‌عنوان کاندید اصلی ایفای نقش در فیلمش صحبت کرده است. «هیس پسرها فریاد نمی‌زنند»، مسلماً، مانند سایر آثار درخشنده، بیش از آنکه منطق مخاطبش را هدف قرار دهد، دست روی احساساتش می‌گذارد، اما درخشنده با همه این‌ها می‌تواند از یک دغدغه مهم با مخاطبان عام سینمای ایران سخن بگوید.

عدالت شوم- م

مسعود کیمیایی، هرچقدر هم فیلم بد بسازد، بازهم از آن دسته فیلم‌سازانی است که کارهایش را پیگیری می‌کنیم و همیشه در انتظار دیدن کار جدیدش هستیم. بعد از «قاتل اهلی» با همه جنجال‌هایش، که یک شکست تمام‌عیار برای قیصر سینمای ایران بود، کیمیایی از ساخت فیلم جدید خود خبر داده است. «عدالت شوم»، نام موقت این پروژه است و به گفته خود کیمیایی، فیلم‌نامه اولیه اثر سال ۹۵ نوشته‌شده و او مدت‌ها در فکر ساخت این فیلم بوده و با نگارش نسخه نهایی فیلم‌نامه این اثر، حالا به دنبال کسب پروانه ساخت است.

کیمیایی، «عدالت شوم» را رجعتی به سینمای آشنای خود دانسته و گفته قرار است در این فیلم، یکی از معضلات روز جامعه را به تصویر بکشد. «عدالت شوم»، گرچه هنوز در مراحل ابتدایی ساخت قرار دارد، اما با توجه به اینکه نام مسعود کیمیایی، بسیاری از موانع را از سر راه برمی‌دارد، ممکن است این فیلم یکی از مهم‌ترین فیلم‌های سال نودوهشت باشد.

مطرب- مصطفی کیایی

مصطفی کیایی، فیلم‌ساز جوانی است که خیلی زود قواعد بازی را یاد گرفت و از «بعدازظهر سگی» تاکنون، همواره مسیر رو به رشدی را طی کرده است. «بارکد»، در میان آثار کیایی، با رگه‌ای از طنز و انتقادات اجتماعی، موفق‌ترین اثر کیایی است و حالا کیایی دوباره به سراغ فضایی مشابه تجربه موفقش رفته است و با «مطرب»، به‌زودی به سینما بازمی‌گردد. حضور پرویز پرستویی در یک نقش کمدی، بعد از تجربه شکست‌خورده «تهران، لس‌آنجلس»، از نکات برجسته آخرین اثر کیایی است.

حضور الناز شاکردوست بعد از موفقیت وی با «شبی که ماه کامل شد» و در یک تجربه متفاوت و طنز هم می‌تواند در نوع خود جالب باشد. به نظر می‌رسد که «مطرب»، با پایان یافتن مراحل ساخت و طی نمودن مراحل فنی، یکی از گزینه‌های اکران تابستان باشد و می‌توان از همین‌الان موفقیت آن را پیش‌بینی کرد.

لابی- محمد پرویزی

از ساخت «لابی»، حدود دو سال می‌گذرد و این فیلم که پیش‌بینی می‌شد در جشنواره سی و ششم به نمایش درآید، تاکنون روی پرده نرفته است و به نظر نمی‌رسد که سازندگان فیلم، در صورت مواجه‌شدن با فرصتی برای اکران، از آن بگذرند. «لابی»، ترکیبی از بهترین بازیگران سینمای ایران است. شهاب حسینی که بعد از «فروشنده» و «برادرم خسرو»، فیلمی روی پرده نداشته، سحر دولتشاهی که با «عرق سرد»، حسابی درخشیده است، مصطفی زمانی و ساره بیات، می‌توانند برگ برنده «لابی» باشند.

در کنار این‌ها، فضای مدرن و امروزی «لابی» هم می‌تواند در جذب مخاطب این اثر، نقش به سزایی ایفا کند. شهاب حسینی، علاوه بر «لابی»، «لابیرنت» به قلم طلا معتضدی، نویسنده مجموعه موفق «شهرزاد» را هم در نوبت اکران دارد و «مقیمان ناکجا» را هم که خودش کارگردانی کرده است، ممکن است در سال نودوهشت به اکران درآورد تا برخلاف دو سال گذشته یکی از فعال‌ترین بازیگران سینمای ایران لقب بگیرد.

قانون مورفی، خاندان فرخ- رامبد جوان

چه دوست داشته باشیم، چه نه، کمدی‌های سطحی همچنان پیش تازند. رامبد جوان که سال گذشته با «قانون مورفی»، برنده بی‌چون‌وچرای گیشه پاییز و زمستان بود، حالا قصد دارد ادامه فیلم پرفروشش را با همکاری مجدد امیر جدیدی بسازد. «قانون مورفی، خاندان فرخ»، احتمالاً حال و هوایی شبیه قسمت اول این فیلم خواهد داشت، اما رامبد جوان فیلم‌ساز باهوشی است و می‌توان امید داشت که ایرادات «قانون مورفی» را در قسمت دوم این فیلم اصلاح کند و با یک کمدی موفق، مثل «ورود آقایان ممنوع»، به عرصه کمدی سینمای ایران بازگردد.

درهرصورت، «قانون مورفی، خاندان فرخ»، قطعاً یکی از پرفروش‌های سینمای ایران در سال ۹۸ خواهد بود.علاوه بر این‌ها، «زیر نظر»، ساخته اول مجید صالحی، «مشت آخر»، ساخته مهدی فخیم زاده، «سامورایی در برلین»، ساخته مهدی نادری و «تگزاس ۲»، فیلم‌هایی هستند که اکرانشان در سال ۹۸ قطعی است.

شاید در این میان، داریوش مهرجویی هم علیرغم همه مخالفت‌ها بالاخره، «سنتوری ۲» را جلوی دوربین ببرد و «پدیده» ساخته علی احمدزاده مانند «مادر قلب اتمی» موردعنایت مسئولان سینمایی قرار بگیرد و اگر چنین عنایتی باشد، شاید بتوان منتظر اکران «خانه پدری» و «کاناپه» کیانوش عیاری، «ارادتمند، نازنین، بهاره، تینا» ساخته عبدالرضا کاهانی و «رستاخیز» ساخته احمدرضا درویش، بود. فیلم‌های رضا درمیشیان، «مجبوریم» و «یواشکی» که در سکوت خبری کلید خورده‌اند را هم نباید فراموش کرد، گرچه درمیشیان همیشه برای اکران فیلم‌هایش مجبور است راه طولانی‌تری طی کند.