دختران افغان با مراجعه به کلاس های آنلاین با اینترنت ضعیف دست و پنجه نرم می کنند

اما وقتی معلم از صوفیه می‌خواهد تا متنی را بخواند، صفحه کامپیوترش یخ می‌زند.

“آیا صدای من را می شنوی؟” او بارها می پرسد و ارتباطش را بررسی می کند.

پس از مدتی، کامپیوتر او با لکنت به زندگی باز می گردد.

“طبق معمول،” یکی از دانش آموزان به همان اندازه که از ارتباطات ضعیف ناامید شده بود، با شروع دوباره کلاس آه می کشد.

صوفیه، 22 ساله، یکی از جریان های رو به رشد دختران و زنان افغان است که به عنوان آخرین راه حل برای دور زدن محدودیت های دولت طالبان برای تحصیل و کار آنلاین می شوند.

مقامات طالبان با استناد به آنچه آنها مشکلاتی از جمله مسائل مربوط به پوشش اسلامی می‌خوانند، دبیرستان‌های دخترانه را تعطیل کرده‌اند، دسترسی آنها را به دانشگاه‌ها ممنوع کرده‌اند و اکثر زنان را از کار در سازمان‌های غیردولتی منع کرده‌اند.

یکی از چشمگیرترین تغییرات از زمانی که طالبان برای اولین بار از سال 1996 تا 2001 به قدرت رسیدند، انفجار اینترنت است.

زمانی که طالبان در هفته های پس از حملات 11 سپتامبر 2001 به ایالات متحده از قدرت خارج شدند، عملاً هیچ کس به اینترنت دسترسی نداشت.

بر اساس گزارش بانک جهانی، پس از نزدیک به دو دهه مداخله و تعامل غرب با جهان، 18 درصد از جمعیت به اینترنت دسترسی داشتند.

دولت طالبان به دختران اجازه داده است که به صورت انفرادی در خانه درس بخوانند و برای ممنوع کردن اینترنت که مقامات آن از طریق رسانه های اجتماعی از آن استفاده می کنند، اقدامی نکرده است.

اما دختران و زنان با انبوهی از مشکلات از قطع برق گرفته تا سرعت پایین اینترنت، چه رسد به هزینه رایانه و وای فای در کشوری که 97 درصد مردم در آن در فقر زندگی می کنند، مواجه هستند.

صوفیه گفت: «برای دختران در افغانستان، ما یک مشکل بد و وحشتناک اینترنت داریم.

مدرسه آنلاین او، آکادمی مولوی، پس از تسلط طالبان در سال 2021، شاهد افزایش ثبت نام اکثراً دختران از حدود 50 دانش آموز به بیش از 500 نفر بود.

نماینده آکادمی گفت که صدها درخواست دیگر داشته است اما به دلیل کمبود بودجه برای معلمان و پرداخت هزینه تجهیزات و بسته های اینترنتی نمی تواند آنها را ثبت نام کند.

‘خیلی سخت’

سکینه نظری پس از آنکه در ماه دسامبر مجبور به ترک دانشگاه شد، یک هفته در خانه اش در غرب کابل کلاس زبان مجازی را امتحان کرد. اما او پس از مبارزه با مشکلات آن را با ناامیدی رها کرد.

او گفت: “من نتوانستم ادامه دهم.” دسترسی به اینترنت در افغانستان بسیار سخت است و گاهی اوقات ما در 24 ساعت نیم ساعت برق داریم.

اوکلا، مستقر در سیاتل، که سرعت های جهانی اینترنت را جمع آوری می کند، اینترنت موبایل افغانستان را در بین 137 کشور کندترین و اینترنت ثابت آن را در رتبه دوم از 180 کشور جهان قرار داده است.

برخی از افغان‌ها از ایلان ماسک، رئیس اجرایی اسپیس‌ایکس درخواست کرده‌اند تا سرویس اینترنت ماهواره‌ای استارلینک خود را به افغانستان معرفی کند، همانطور که در اوکراین و ایران انجام داده است و درخواست‌های کمک را در توییتر که متعلق به او است، ارسال کرده‌اند.

سوفیا گفت: ما همچنین از ایلان ماسک می‌خواهیم که به ما کمک کند.

“اگر آنها بتوانند این موضوع را در افغانستان (معرفی کنند)، برای زنان بسیار بسیار تاثیرگذار خواهد بود.”

سخنگویان اسپیس ایکس به درخواست ها برای اظهار نظر پاسخ ندادند.

مدارس آنلاین تمام تلاش خود را می کنند تا دانش آموزان افغانستان را در خود جای دهند.

دانیل کالمنسون، سخنگوی دانشگاه آنلاین مردم، که از زمان تسلط طالبان تاکنون بیش از 15000 درخواست از دختران و زنان افغان داشته است، گفت که دانشجویان می توانند در هر زمانی که شرایط به آنها اجازه دهد در سخنرانی ها شرکت کنند و استادان برای تکالیف و کارها تمدید کردند. امتحانات زمانی که دانش آموزان با مشکلات ارتباطی مواجه شدند.

گروه غیرانتفاعی Learn Afghanistan، که چندین مکتب مبتنی بر جامعه را اداره می کند که برخی از معلمان در آن کلاس ها را از راه دور اداره می کنند، برنامه درسی خود را به صورت رایگان به زبان های اصلی افغانستان در دسترس قرار می دهد.

پشتانه درانی مدیر اجرایی گفت که این گروه همچنین اطمینان حاصل کرد که دروس از طریق رادیو در دسترس است، که به طور گسترده در مناطق روستایی استفاده می شود. او با شرکت های بین المللی برای یافتن راه حل هایی برای دسترسی ضعیف به اینترنت کار می کرد، اما گفت که نمی تواند توضیح بیشتری بدهد.

درانی گفت: «افغانستان باید کشوری باشد که در آن اینترنت در دسترس باشد، دستگاه‌های دیجیتال باید در آن پمپاژ شوند.

صوفیه گفت که زنان افغان در طول سال‌ها جنگ به مشکلات عادت کرده‌اند و بدون توجه به هر چیزی استقامت خواهند کرد.

ما هنوز رویاهایی داریم و هرگز تسلیم نخواهیم شد.»

(گزارش توسط شارلوت گرینفیلد و محمد یونس یاور؛ گزارش اضافی توسط جوی رولت؛ ویرایش توسط رابرت بیرسل)