حمله به داوران؛ ابزاری برای لاپوشانی حقایق

در پاره‌ای موارد حتی یک بررسی گذرا نشان می‌دهد که اگر چه داوری یک مسابقه خاص با لغزش‌هایی آشکار همراه بوده اما ماوقع هم آنقدر عظیم و ویرانگر نیست که معترضان قصد جلوه‌گر شدن آن را دارند. در اینگونه موارد مربیان و مدیران تیمی که شکست خورده و به نتایج مورد نظر نرسیده و کمتر از حد توانش عمل کرده، برای تحت الشعاع قرار دادن این نقصان‌ها دست به جنجال‌سازی زده و کوشیده‌اند ضعف‌های فنی و مدیریتی خود را پنهان کرده و پشت داوران پناه گیرند و دلایل ناکامی خویش را فقط متوجه این قشر شریف و زحمتکش کنند که اگر چه گاه اشتباهات متعدد و بزرگی را هم مرتکب می‌شوند اما فقط بخشی از این ماجراهای بحران‌ساز هستند.
پس از شکل‌گیری این قضایا و تهاجم کلامی شدید تیم مغبون شده معمولاً کمیته داوران به کمک داوران متهم شده آمده و تلاش کرده حقانیت آنها را به اثبات برساند و معترضان را آرام وادار به رعایت انصاف نماید و سهم داوران را در ایجاد بحران‌ها نه عظیم بلکه آن چه واقعاً هست، عنوان کند. با این حال معمولاً تیم‌های معترض برنده این قضایا بوده و به لطف سر و صدای زیادی که ایجاد کرده‌اند، حواس‌ها را از قسمت فنی و احوالات تاکتیکی ناقص تیم خود به سمت داوری و نحوه قضاوت مسابقات معطوف کرده و تا حد زیادی از زیر فشار خارج شده‌اند.
مهار اینگونه قضایا و تفهیم این نکته به مربیان و مدیران معترض که شکست‌هایشان در درجه اول «فنی» بوده و فقط از نحوه داوری برنخاسته، کار ارکان مختلف فدراسیون فوتبال و بخصوص کمیته انضباطی و کمیته اخلاق است. آنها می‌توانند با فراخوان مربیان معترض و مدیرانی که بددهنی کرده و داوران را بیش از آن چه سزاوارشان بوده، شماتت کرده‌اند، حقایق را به آنها گوشزد کنند و هم جریمه‌های نقدی و هم یکی دو جلسه محرومیت را به نام آنها بنویسند تا برای خاطیان احتمالی بعدی که همچون قبلی‌ها خواهند کوشید با ایجاد جنجال پیرامون داوری سهم خود را در ناکامی‌های تیم‌شان لاپوشانی کنند، درس عبرتی باشد و برای آنها راهی به جز رعایت عدالت و حقیقت نماند و از هر گونه کج‌روی تازه در این زمینه اجباراً پرهیز نمایند. در غیر این صورت جنجال‌هایی از این دست استمرار یافته و خاطیان و ناکام‌های واقعی چهره خود را پنهان نگه داشته و داوران بیش از آن که واقعاً شایسته آن باشند، مذمت و ترور شخصیت خواهند شد.

بیشتر بخوانید:

۲۵۱۲۵۴