توضیح دهنده-چرا مهاجرت پناهندگان ونزوئلا به ایالات متحده تسریع شده است

اکنون برای ونزوئلایی‌هایی که در حال ترانزیت به ایالات متحده هستند چه می‌شود؟

کسانی که در حال ترانزیت هستند ممکن است تلاش کنند تا به ایالات متحده برسند، علیرغم اینکه تقریباً مطمئن هستند که به مکزیک بازگردانده خواهند شد. مقامات مکزیکی تاکنون به بسیاری از این افراد حداکثر دو هفته مهلت داده اند تا کشور را ترک کنند. مشخص نیست ونزوئلایی‌هایی که در مکزیک منتظرند کجا بمانند، زیرا سیستم پناهگاه مهاجران مکزیک اغلب تحت فشار است.

برخی ممکن است به ونزوئلا بازگردند، در حالی که برخی دیگر می‌توانند در کشورهای مختلف آمریکای لاتین ساکن شوند، جایی که مهاجران ونزوئلایی در برخی موارد با تبعیض، فرصت‌های شغلی محدود و محدودیت در وضعیت مهاجرت خود مواجه شده‌اند.

به گفته سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) نیمی از جمعیت پناهنده و مهاجر ونزوئلا در سرتاسر آمریکای لاتین و کارائیب توانایی پرداخت سه وعده غذایی در روز را ندارند و به مسکن دسترسی ندارند، که بسیاری را مجبور به انجام کارهای جنسی یا گدایی می کند.

چه کسی می تواند برای برنامه جدید us درخواست دهد؟

ونزوئلایی هایی که الزامات ایالات متحده را برآورده می کنند می توانند برای برنامه اخیراً اعلام شده ایالات متحده درخواست دهند. از جمله شرایط، داشتن حامی مستقر در آمریکا و داشتن پاسپورت معتبر است. هزینه پاسپورت در ونزوئلا 200 دلار است که تقریباً ده برابر حداقل دستمزد این کشور است.

بر اساس گزارش رصدخانه تحقیقات اجتماعی، یک گروه حقوقی، تنها 1 درصد از 1591 مهاجری که ونزوئلا را بین ژوئن تا آگوست ترک کردند، دارای گذرنامه بودند.

چه چیزی باعث مهاجرت ونزوئلا شد؟

در زمان رئیس جمهور فقید هوگو چاوز، که در سال 2013 درگذشت، کشوری که بزرگترین ذخایر نفتی جهان را داشت، فساد و تورم را پشت سر گذاشت.

سپس در سال 2014، اقتصاد ونزوئلا با کاهش قیمت‌های جهانی نفت منحرف شد و شرایط زندگی بدتر شد زیرا کنترل‌های شدید قیمت‌ها کمبودهای گسترده ایجاد کرد. محصولات از قفسه‌های فروشگاه‌ها ناپدید شدند در حالی که بازارهای سیاه با کالاهایی از روغن پخت و پز گرفته تا آرد ذرت رونق داشت.

در سال 2018، تورم در ونزوئلا از 1 میلیون درصد فراتر رفت. داروهایی برای شرایطی از سردرد تا سرطان در دسترس نبود.

چرا ونزوئلایی ها هنوز در حال مهاجرت هستند؟

علیرغم برخی پیشرفت‌ها پس از گشایش اقتصاد در سال 2019 که شامل دلاری‌سازی غیررسمی بود، بیشتر ونزوئلایی‌ها هنوز برای خرید کالاها و خدمات اساسی با مشکل مواجه هستند. تلاش‌های دولت جانشین چاوز، نیکلاس مادورو، برای کاهش محدودیت‌های اقتصادی، کمبودها را کاهش داده و به مصرف در گروه‌های پردرآمد دامن زده است، اما اکثریت قریب به اتفاق مردم دستمزدهایی را دریافت می‌کنند که از هزینه‌های زندگی بسیار کمتر است.

به گفته دیده بان مالی غیردولتی ونزوئلا، حداقل دستمزد ماهانه در کشور عضو اوپک حدود 15 دلار است در حالی که قیمت سبدی از کالاها که نیازهای ماهیانه یک خانواده پنج نفره را پوشش می دهد در پایان سپتامبر حدود 370 دلار بود.

حتی در بخش بازرگانی و خدمات در کاراکاس نسبتاً ثروتمند، کارمندان به طور متوسط ​​تنها حدود 130 دلار در ماه درآمد دارند. در همین حال در بخش دولتی که حدود 2.2 میلیون نفر را استخدام می کند، میانگین حقوق ماهانه حدود 20 تا 30 دلار است.

اقتصاددانان می گویند که حداقل 30 درصد از مردم از اقدامات جدید اقتصادی منتفع نشده اند.

وجوه ارسالی به ونزوئلایی ها از اقوام خود در ایالات متحده یا جاهای دیگر کمک می کند اما برای اکثر آنها کافی نیست. به گفته شرکت مشاوره Anova مستقر در کاراکاس، فقط یک چهارم خانواده‌های ونزوئلایی حواله دریافت می‌کنند که میانگین آن فقط 70 دلار در ماه است.

(گزارش توسط ویویان سکورا در کاراکاس و سارا کینوسیان در مکزیکوسیتی؛ ویرایش توسط متیو لوئیس)