تور مجازی: لیما؛ پرو – کجارو

_{نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۸/۱۲/۲۲ منتشر شده و در تاریخ ۱۳۹۹/۰۷/۲۱ توسط پوریا محمدی پیوند به‌روزرسانی شده است.}

پرو، کشوری رویایی با تاریخی باستانی، معماری خارق‌العاده و سنت‌هایی مرموز و نامرسوم است. همین گفته‌ها را می‌توان درباره‌ی پایتخت آن نیز تکرار کرد. لیما در سال‌های میانی قرن شانزدهم توسط فرانسیسکو پیزارو، فاتح اسپانیایی، بنا شد و تاکنون به‌خوبی توانسته است فضای باستانی بی‌نظیر خود را حفظ کند. ساختمان‌های این شهر هرکدام به سبکی بنا شده‌اند و از این لحاظ می‌توان لیما را یک موزه‌ی واقعی معماری دانست. با این مقاله همراه شوید تا شما را به تور مجازی لیما ببریم.

_{تور مجازی لیما؛ بزرگ‌ترین شهر پرو}

لیما در ابتدا به‌عنوان شهری مقدس و با عنوان «Ciudad de los Reyes» بنا شد که به اسپانیایی به معنی «شهر شاهان» است. به همین خاطر، هدف پیزارو از این نام‌گذاری، تاکید بر اهمیت استراتژیک بندر جدید بود که در ساحل اقیانوس آرام و در دره‌ای کنار چند رودخانه در پایین رشته‌کوه آند قرار داشت. این موقعیت جغرافیایی باعث شد تا کشتی‌ها به‌راحتی به مناطق مختلف کشور دسترسی داشته باشند، به فتوحات بیشتری دست یابند و مستعمرات خود را گسترش دهند.

نام بلندپروازانه‌ی موردنظر پیزارو برای این شهر تازه تاسیس دوام چندانی نداشت و مردم محلی‌، آن را به همان نام کل منطقه می‌خواندند. هرچند، اختلاف سلیقه‌ها در نام‌گذاری شهر مانع از شکوفایی و توسعه‌ی آن نشد. موقعیت مطلوب و استثنایی لیما به توسعه فرهنگ و هنر و آموزش در آن انجامید.

ثروتمندان اسپانیا، ساختمان‌هایی اشرافی در لیما ساختند و رقابت در میان آن‌ها بر سر هرچه کمتر کردن فاصله‌ی املاک‌شان با مرکز شهر بالا گرفت. روند ساخت‌وساز در لیما تحت نظارت مستقیم پادشاه اسپانیا انجام می‌شد: خیابان‌هایی مستقیم در اطراف محوطه‌ای چهار ضلعی که میدان مربعی شکل شهر را تشکیل می‌داد. چیدمان معماری منحصربه‌فرد میدان پلازا دِ آرماس (Plaza de Armas) و نواحی اطراف آن باعث شد یونسکو، کل این منطقه را به‌عنوان میراث جهانی یونسکو به رسمیت بشناسد.

در دوران استعمار که لیما در دست نیروهای اسپانیایی بود، این میدان به‌عنوان محلی برای برپایی بازار، مسابقه‌های گاوبازی و اعدام محکومان به کار می‌رفت. مورخان می‌گویند در این نقطه بود که اولین بدعت‌گذار برّ جدید را در ۱۵ نوامبر سال ۱۵۷۳ اعدام کردند. منظور از برّ جدید، قاره‌ی آمریکا و استرالیا و جزیره‌های اطراف آن است؛ این نام پس از کشف قاره‌ی آمریکا توسط کریستوف کلمب رواج پیدا کرد. تا پیش از آن تصور عموم بر آن بود که جهان تنها از سه قاره‌ی آسیا و اروپا و آفریقا تشکیل شده است که هم‌اکنون به نام بَرّ قدیم معروف هستند.

تمامی ساختمان‌های مهم بخش مرکز تاریخی شهر در اثر وقوع چند زمین‌لرزه، بارها و بارها تخریب و بازسازی شدند. سبک‌های جدید و نیازهای دنیای در حال تغییر و ورود به عصر مدرن نیز در بازسازی ساختمان‌ها بی‌تاثیر نبود. طبق اسناد، رویال پالاس (The Royal Palace) که به نام کاخ ریاست جمهوری (Government Palace) نیز شناخته می‌شود، قدیمی‌ترین ساختمان شهر محسوب می‌شود. با این حال، این ساختمان چهره‌ی اولیه‌ی خود را حفظ نکرد و در قرن بیستم، نوسازی شد. کلیسای جامع لیما (Cathedral of Lima) و کاخ آرک بیشاپ (Archbishop’s Palace) نیز به سرنوشت مشابهی دچار شدند.

_{گالری عکس‌های لیما؛ پایتخت پرو. برای دیدن عکس‌ها در اندازه‌های واقعی روی آن‌ها کلیک کنید}

پلازا دِ آرماس، به‌موجب معماری بی‌بدیل خود، در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است

در دهه‌ی ۱۶۵۰، یک فواره‌ی برنزی در میدان شهر نصب شد که اکنون یکی از مهم‌ترین بناهای تاریخی لیما به حساب می‌آید. با وجود سبک‌های معماری کاملا متفاوتی که در ساختمان‌های اطراف میدان وجود دارد و از سبک گوتیک تا سبک‌های پسا استعماری را در بر می‌گیرد، نمای کل میدان با گذشته‌ی افسانه‌ای آن هماهنگی دارد.

شاهکار معماری هوآکا پوکلانا (Huaca Pucllana)، یک بنای تاریخی با پیشینه‌ای بسیار کهن‌تر است که در منطقه‌ی میرافلورز (Miraflores) شهر لیما قرار دارد. این هرم گلی منحصربه‌فرد در اواسط قرن بیستم توسط باستان‌شناسان کشف شد. با اینکه هرم بین سال‌های ۲۰۰ تا ۷۰۰ میلادی و تنها با استفاده از گل، ماسه و آب ساخته شده، همچنان ساختار اولیه‌ی خود را حفظ کرده است. هرم مذکور، زمانی یکی از مراکز مهم برای انجام مراسم تشریفاتی در فرهنگ پیشا اینکا بود و اکنون به یک مقصد گردشگری محبوب در این شهر بدل شده است.

از مرکز شهر تاریخی لیما که بیرون بروید، لیمای مدرن و امروزی را در پارک آو رزرو (Park of the Reserve) خواهید دید؛ پارکی که در تاریخ ۱۹ فوریه‌ی ۱۹۲۹ افتتاح شد و به افتخار سربازانی به این نام خوانده می‌شود که طی جنگ پاسیفیک، از این شهر دفاع کردند. پارک یادشده در دهه‌ی ۱۹۶۰ به‌تدریج رو به ویرانی رفت و تا ۱۹۹۰ بیشتر ساختمان‌ها، فواره‌ها و آلاچیق‌های آن عملا غیرقابل‌استفاده شدند.

در سال ۲۰۰۷ و پس از انجام بازسازی‌های گسترده و افزودن چند بخش جدید به آن، پارک مذکور جانی دوباره یافت. با الحاق مجیک واتر تور (Magic Water Tour)، اینجا اکنون دارنده‌ی رکورد جهانی در زمینه‌ی بزرگ‌ترین مجموعه‌ آب‌نماهای جهان به شمار می‌آید که نام آن در کتاب رکوردهای گینس نیز ثبت شده است. بسیاری از فواره‌های این مجموعه، سازه‌هایی چندمنظوره هستند و جریان آب در آن‌ها با موسیقی، تصویر و نمایش‌های لیزری همراه است. ارتفاع بزرگ‌ترین فواره این مجموعه به حدود ۸۰ متر می‌رسد. کجارو روزانه مطالب مختلفی را با محوریت تورهای مجازی و سفرهای تصویری به اشتراک می‌گذارد. اگر به این دست از مطالب علاقه‌مند هستید‌، بازدید روزانه را از کجارو فراموش نکنید.