توافق آمریکا و چین نمادین اما کافی نیست

گلاسگو (رویترز) – بیانیه مشترک چین و ایالات متحده در مورد تغییرات آب و هوایی، بازنشانی سیاسی به زمانی است که دو بزرگ‌ترین تولیدکننده کربن در جهان به نشست کوتاهی دست یافتند که به جعل توافقنامه پاریس در سال 2015 کمک کرد.

اما این هنوز برای جلوگیری از تشدید بحران آب و هوایی کافی نخواهد بود، مگر اینکه واشنگتن و پکن بتوانند کلمات را با اقدامات بیشتر برای محدود کردن سوخت‌های فسیلی و تشویق دیگران در مذاکرات COP26 در گلاسکو به انجام همین کار برسانند.

لی شو، تحلیلگر ارشد آب و هوا در سازمان صلح سبز در پکن، در مورد سناریویی که بر اساس آن ایالات متحده و چین ممکن است از همکاری در مبارزه با تغییرات اقلیمی خودداری کنند، گفت: «این از وقوع بدترین ها جلوگیری می کند.

اما آیا این بهترین را به ما می دهد؟ پاسخ به وضوح منفی است.»

برای بسیاری، اعلامیه روز چهارشنبه همکاری چین و آمریکا در سال 2014 را به یاد می آورد، زمانی که مقامات تحت رهبری باراک اوباما و شی جین پینگ به ایجاد مبنایی برای توافق مهم در پاریس یک سال بعد کمک کردند تا گرمایش جهانی را به 1.5 درجه سانتیگراد محدود کند.

اقدام بعدی دونالد ترامپ، بدبین به آب و هوا برای خروج ایالات متحده از این توافق، هر گونه بقایای اعتماد بین این دو را از بین برد. تصمیم پرزیدنت جو بایدن برای پیوستن به پاریس تنها اولین گام در بازسازی این اعتماد بود.

با این حال، این گل و لای را متوقف نکرد. در هفته اول مذاکرات گلاسکو، شی از کشورهای ثروتمند خواست که به اندازه کافی کار نمی کنند و بایدن رهبر چین را به خاطر عدم حضور در اسکاتلند سرزنش کرد.

اما حتی زمانی که بارها در حال پخش شدن بودند، جان کری، فرستاده آب و هوای ایالات متحده – که به عنوان دیپلمات ارشد اوباما خدمت می کرد – و همتای چینی او شی ژنوآ در حال نهایی کردن بیانیه ای بودند که یکی از مقامات دولت بایدن گفت که 9 ماه از ساخت آن گذشته بود.

این مقام گفت: «آنها می‌دانستند که می‌خواهند با بیانیه‌ای مشترک به پایان برسانند که زمینه‌های مشترکی در مورد «جاه طلبی» پیدا کند که می‌تواند ورودی مفیدی برای مذاکرات گلاسکو باشد.

در حالی که تأثیر نهایی آن بر مذاکرات گلاسکو نامشخص است، بیانیه مشترک حداقل توانست امیدها را برای نتیجه موفقیت آمیز نشست سازمان ملل تقویت کند، که به نظر می رسد در هفته اول پیشرفت کمی داشته است.

بایفورد تسانگ، مشاور سیاست آب و هوا در اندیشکده E3G گفت: «این بیشتر نمادین است، زیرا آنچه که آمریکا و چین می‌گفتند این بود که دیگر درگیر جنگ لفظی نیستند.

اکنون آن‌ها می‌توانند روی مذاکره واقعی تمرکز کنند و فضای بیشتری برای یک نتیجه بلندپروازانه‌تر بدهند.»

“دهه بحرانی”

محتوای پراکنده بیانیه، نحوه تنظیم آن و معنای آن برای آن مذاکرات، هنوز بسیاری از سوالات را بی پاسخ گذاشته است.

فرانس تیمرمنز، مسئول سیاست آب و هوای اتحادیه اروپا، از سیگنال‌های سیاسی قوی این بیانیه استقبال کرد، اما گفت که طرح موجود اتحادیه اروپا برای کاهش انتشار خالص گازهای گلخانه‌ای تا سال 2030 به میزان 55 درصد نسبت به سطوح سال 1990، «بسیار فراتر» از آنچه توسط واشنگتن و پکن پیشنهاد شده بود، است.

در حالی که ناظران COP26 گفتند که بریتانیا میزبان کنفرانس “در حلقه” توافق است، اعلام غافلگیرکننده توجه را از تلاش‌ها برای دستیابی به یک توافق جهانی از نزدیک به 200 کشوری که در گلاسکو نمایندگی می‌کنند منحرف کرد.

بسیاری از صداها خواستار بازگشت سریع تمرکز به مذاکراتی بودند که در میان هیئت های ملی در جریان است.

لارنس توبیانا فرانسوی، معمار اصلی توافقنامه پاریس در سال 2015، اصرار داشت: «موفقیت این همکاری بر اساس نتیجه COP26 مورد قضاوت قرار خواهد گرفت».

نکته مثبت، تحلیلگران در بیانیه‌ای که از «دهه بحرانی دهه ۲۰۲۰» و اذعان به اینکه تلاش‌های کنونی کافی نبودند، از احساس فوریت استقبال کردند.

سایرین با تعهدات واشنگتن و پکن برای همکاری با یکدیگر برای مبارزه با جنگل زدایی غیرقانونی، کاهش تدریجی مصرف زغال سنگ، و اقدام در این دهه برای “کنترل و کاهش” انتشار گازهای گلخانه ای قدرتمند متان، اطمینان یافتند.

اما فقدان مهلت های مشخص به طور گسترده به عنوان یک ضعف بزرگ تلقی می شد.

مانوئل پولگار-ویدال، رهبر جهانی آب و هوا و انرژی WWF گفت: «اگر آنها در مورد اجتناب از تأثیرات فاجعه‌بار جدی هستند، باید از تقویت سیاست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات ملی که دمای 1.5 درجه سانتی‌گراد را در دسترس خواهند داشت، حمایت کنند.

پولگار-ویدال گفت که او به ویژه می‌خواهد تا اوایل سال آینده شاهد حمایت آمریکا و چین برای بهبود اهداف ملی کاهش انتشار باشد.

تاکید این اعلامیه بر تحقق وعده شکسته شده کشورهای ثروتمند مبنی بر ارائه 100 میلیارد دلار کمک اقلیمی به کشورهای در حال توسعه در اسرع وقت نیز با شک و تردید مواجه شد.

براندون وو، مدیر سیاست‌گذاری و کمپین‌های اکشن‌آید ایالات‌متحده، گفت: «کلید کار، پیگیری اقدامات واقعی خواهد بود، و به‌ویژه از واشنگتن خواست تا بودجه آب و هوایی خود را افزایش دهد.

برخی از پیامدهای نزدیکی ایالات متحده و چین به تدریج آشکار خواهد شد، مانند همسویی نزدیکتر در اقدامات قانونی و نظارتی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی.

قبل از آن، در مورد اینکه آیا این امر دیگران را ترغیب می کند تا سطح تعهد خود را در ساعات آینده مذاکرات افزایش دهند، قضاوت خواهد شد. ایان سیم، مدیر اجرایی Impax Asset Management، گفت تا زمان حرکت ایالات متحده و چین، نشانه‌های کمی از امکان یک معامله بزرگ وجود داشت.

سیم گفت: «در صورتی که اعلامیه ایالات متحده و چین یک شبه منجر به یک توافق بلندپروازانه در آخر هفته شود، دشوار است که این موضوع چقدر مهم باشد.

داستان دوباره به تصحیح املای جین پینگ در بند 5 می پردازد.

(گزارش اضافی توسط کیت آبنت؛ نگارش مارک جان؛ ویرایش توسط گیلز الگود)