تفکر فرار به جلو به دنبال تخریب سینما و سینماگر است

هیچ وقت، واقع بینانه موقعیت سینمای ایران و تاثیرات جهانی اش ارزیابی نشد ،حتی حال که دبیر اسبق سیاسی کیهان تهیه کننده همین فیلم بحث انگیز است! هم عبرت نشد.فیلم” کیک محبوب من ” را ندیدم و نمیدانم چه مضمونی دست مایه قرار داده و چه ساختاری دارد جز صحنه ای که زن و مرد مسن را در حال شرابخواری نشان میدهد و شاید فیلم را ببینم برای حضور بین المللی و حتی نمایش اش نظر دیگری داشته باشم، اما مطمئنم کارگردانش” سطحی ساز” نیست، فرم و مفهوم فیلمش هم ساده نیست. او فیلمساز جوان همین کشور است که آرام آرام رشد کرده و فکر میکند به بالندگی ای رسیده است، جشنواره برلین هم سالهاست رسما سیاسی است و به فیلم ها، سیاسی نگاه می کند. اما مهم این است با کج سلیقگی ممنوع الخروجی، چه فایده و ارمغانی برای جمهوری اسلامی بدست آمد!؟ متاسفانه تفکری می‌خواهند با فرار به جلو، مباحث را به حاشیه و انحراف براند و به نوعی افکار عمومی را نسبت به سینما و سینماگر تخریب کند؟ اما این حرکت ها هیچ وقت پایان راهی نیست که با جدیت توسط فیلمسازان بخصوص جوانان آغاز شده و هیچ چیز هم جلودارش نیست!واقعیت امروز این است :چه بخواهند و چه نخواهند, فیلم‌ها ساخته می‌شود، فیلمسازان می‌روند، حرف‌هایشان را میزنند و هیچ کاری هم نمی‌توان کرد، این قدرت امروز رسانه‌های تصویری و خبری است.
ممنوع الخروج کردن کارگردانان فیلم، آنهم درست در ایام تبلیغاتی دهه فجر و در حالیکه قاب عکس دو کارگردان در دستان بازیگرانش در جشنواره برلین که صدها رسانه دنیا آن را منعکس کردند برای بی اعتبار کردن ادعای آزاد اندیشی و نشان دادن چهره استبدادی کافی بود. ای کاش متولیان، بجای کج سلیقگی و مدیریت غلط، راه تعامل و گفتگو با هنرمندان و سینماگران را می‌گشودند، چون عرصه تفکر اینگونه است !چه رسد به اینکه ابزارهای گوناگون ، متنوع و جذاب هم همراه و همساز هستند ! دیگر نمیتوان جلوی خروج فیلم و یا حتی ساخته شدن فیلمی خارج از چارچوب را گرفت . رفتار تهدید آمیز و یا حمله رسانه ای هم کارساز نیست.
لطفا دوربین نگاه تان را در این زاویه قرار دهید: اگر این فیلم آشکار ساخته می شد، اگر آنها می‌رفتند و حرفهایی می‌زدند، جشنواره برلین هم جایزه ای می‌داد، دوباره به ایران برمی گشتند و فیلمشان نمایش عمومی هم می‌داشت، چه اتفاق می افتاد؟ چه تیری شلیک می شد؟ چه زلزله ای ایجاد می شد؟ قطعا هیچ!! برعکس، آرامش, بیشتر بود ، این همه التهاب ایجاد نمی شد. بوق و کرنا بر علیه ایران درست نمی شد،اصلا آن چیزی که فکر میکنید اتفاق نمی افتاد ، چون توجه کنید بالاترین استقبال از سینمای ایران در اوج خوشبختی و خوش بینی( مثل فیلم فسیل ) پنج درصد جمعیت ایران است!

۵۷۵۷