تجزیه و تحلیل-در تغییر تیز، استرالیا به اقدام اقلیمی رأی می دهد

بزرگترین آلاینده های این کشور در معادن، نفت و گاز و مصالح ساختمانی با تشدید تدریجی انتشار کربن مجاز مواجه هستند، در حالی که هدف کارگر افزایش تقاضا برای وسایل نقلیه الکتریکی و سرعت بخشیدن به توسعه انرژی های تجدیدپذیر است.

نتیجه انتخابات، با نقش محوری تغییر آب و هوا، نشان دهنده یک تغییر قابل توجه برای استرالیا، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان سرانه کربن در جهان و صادرکنندگان برتر زغال سنگ و گاز است. در اجلاس آب و هوای گلاسکو سال گذشته به دلیل ناتوانی در دستیابی به اهداف بلندپروازانه سایر کشورهای ثروتمند از آن اجتناب شد.

آنتونی آلبانیز، نخست وزیر آینده در سخنرانی پیروزی خود گفت: «با هم می توانیم به جنگ های آب و هوایی پایان دهیم. ما با هم می‌توانیم از فرصتی که استرالیا به عنوان ابرقدرت انرژی‌های تجدیدپذیر در اختیار دارد، استفاده کنیم.»

آلبانیز گفته است که حزب کارگر هدف خود را برای کاهش 43 درصدی انتشار کربن نسبت به سطوح سال 2005 تا سال 2030 حفظ خواهد کرد که در حال حاضر بسیار سخت تر از هدف دولت محافظه کار در پاریس برای کاهش تا 28 درصد است.

با توجه به شمارش آرا، حزب کارگر از اکثریت مجلس سفلی برخوردار نیست، بنابراین ممکن است به حمایت یک مجلس گسترده نیاز داشته باشد. حتی با اکثریت مطلق، ممکن است در سنا با یک مبارزه مواجه شود، جایی که احتمالاً برای تصویب قوانین، از جمله هدف انتشار گازهای گلخانه ای 2030، باید با سبزها همکاری کند.

ریچی مرزیان، رئیس اقلیم و انرژی در موسسه استرالیا گفت: “اکنون نبرد بر سر جاه طلبی در اهداف کوتاه مدت، قانون گذاری یک طرح به گونه ای که از دست هر دولتی خارج شود، و توقف معادن جدید سوخت فسیلی خواهد بود.” اتاق فکر.

سبزها می خواهند تا سال 2035 به جای 2050 به صفر خالص دست یابند، ساخت زیرساخت های جدید زغال سنگ و گاز را متوقف کنند و تا سال 2030 به تولید زغال سنگ پایان دهند.

حزب کارگر همچنین با فشار تعدادی از افراد مستقل متمرکز بر آب و هوا مواجه خواهد شد که برای کاهش حداقل 50 درصدی انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2030 تلاش می کنند.

مشاغل سوخت فسیلی

نخست وزیر شکست خورده اسکات موریسون یک بار حزب کارگر را مسخره کرد و با تکان دادن یک تکه زغال سنگ در پارلمان گفت: «نترس».

از آن زمان، حزب کارگر – آگاه از شکست خود در سال 2019، زمانی که کرسی های خود را در مناطق وابسته به مشاغل زغال سنگ و گاز از دست داد – سیاست هایی را که می تواند به آنها آسیب برساند، کنار گذاشته یا کمرنگ کرده است.

دو روز قبل از انتخابات، یک سیاستمدار ارشد حزب کارگر از صنعت گاز به دلیل ساخت پروژه های بزرگی که صادرات هنگفتی را تولید می کند تمجید کرد و پیش بینی می شود امسال 70 میلیارد دلار استرالیا (50 میلیارد دلار) به دست بیاورد.

مادلین کینگ، وزیر سایه منابع کارگری، در یک کنفرانس نفت گفت: «می‌خواهم روشن کنم که چقدر مشتاق هستم، اما همچنین کارگران چقدر مشتاق این صنعت هستند، زیرا می‌دانیم که این صنعت شغل ایجاد می‌کند و معیشت ایجاد می‌کند.

سیاست‌های مهم آب‌وهوای کارگری افزایش تقاضا برای وسایل نقلیه الکتریکی از طریق معافیت‌های مالیاتی، ارائه ۲۰ میلیارد دلار استرالیا به صورت مالی ارزان برای ایجاد انتقال برای پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر جدید و تشدید «مکانیسم حفاظتی» انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشور است.

این مکانیسم یک خط پایه از انتشار مجاز را در 215 شرکت بزرگ معدن، انرژی و مواد تعیین می کند که بیش از 100000 تن در سال معادل دی اکسید کربن منتشر می کنند.

شرکت‌ها منتظر جزئیات این طرح هستند که پیش‌بینی می‌کند تا سال 2050 خطوط پایه را کاهش دهند تا به صفر خالص برسند، اما تا حد زیادی از این پیشنهاد ناراضی هستند.

مگ اونیل، مدیر اجرایی تولیدکننده گاز وودساید پترولیوم، این هفته به خبرنگاران گفت: «در سطح تصویر بزرگ، احتمالاً با تعهداتی که قبلاً انجام داده‌ایم تفاوت چندانی نخواهد داشت.

چالش های هزینه می تواند تلاش کارگر برای دستیابی به 82 درصد انرژی تجدیدپذیر تا سال 2030، با افزایش هزینه مواد مورد استفاده در خطوط برق، خورشیدی و مزارع بادی را مختل کند. در همان زمان قیمت برق افزایش می یابد، که بیشتر به دلیل قیمت های بالای جهانی زغال سنگ و گاز است.

تنانت رید، رئیس سیاست های اقلیم و انرژی در گروه صنعتی استرالیا، گفت: «دو سال آینده برای مصرف کنندگان انرژی وحشتناک به نظر می رسد، و هر کسی که در دولت باشد به خاطر آن تحت فشار خواهد بود.

(1 دلار = 1.4219 دلار استرالیا)

(گزارش توسط سونالی پل؛ ویرایش توسط لینکلن فیست و ویلیام مالارد)