تجزیه و تحلیل- با مانورهای تایوان، شی تلاش می کند تا بحران پلوسی را نجات دهد

کارشناسان امنیتی می گویند که برنامه ریزان نظامی چین مدت هاست درباره محاصره تایوان بحث کرده اند، اما به احتمال زیاد تا کنون انجام چنین اقدامی را بسیار تحریک آمیز می دانستند.

اما پس از سفر پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا، ارتش چین برای اولین بار موشک هایی را بر فراز تایپه شلیک کرد، امواج پهپادها را بر فراز جزایر فراساحلی تایوان به پرواز درآورد، کشتی های جنگی را از خط میانی تنگه تایوان عبور داد و جزیره خودگردان را محاصره کرد. به یک “محاصره” عملی تبدیل شد.

لی مینگ جیانگ، دانشیار دانشکده مطالعات بین المللی اس. راجاراتنام در سنگاپور، گفت: «این اولین اقدامات در واقع وضعیت موجود امنیت تایوان را تغییر داد.

او گفت: «این به ارتش چین مبنای جدیدی می‌دهد که از طریق آن می‌تواند مرزهای بیشتری را در رزمایش‌های آتی جابجا کند».

نشان دادن توانایی و عزم ارتش آزادی‌بخش خلق (PLA) بسیار مهیب‌تر از زمان «بحران سوم تنگه تایوان» در سال 1996 است، آخرین باری که در نزدیکی تایوان موشک شلیک کرد.

توانایی اعمال محاصره به پکن اهرمی برای آوردن تایوان به میز مذاکره در طول یک درگیری می دهد.

اگر تایوان که نمی‌خواهد متحمل مرگ و ویرانی گسترده شود، اتحاد را بدون خونریزی می‌پذیرفت، شی بزرگترین جایزه را در هدف بلندمدت خود یعنی «جوان‌سازی مردم چین» به دست می‌آورد.

اگرچه افکار عمومی تایوان که از چندین دهه تهدیدات پکن خسته شده بودند، ناآرام به نظر می‌رسیدند، برخی ناظران گفتند که رهبران نظامی این کشور ممکن است نگران باشند.

مایکل چانگ، که بحران موشکی سال 1996 تایوان را در زمانی که دبیرکل شورای امنیت ملی تایوان بود مدیریت کرد، به رسانه‌های محلی گفت که این رزمایش می‌تواند پیش‌نمایش سناریوی تهاجم چین باشد.

ایالات متحده و متحدانش مانند ژاپن این مانورها را محکوم کردند. چون نمی خواستند اوضاع را تشدید کنند، مستقیماً برای توقف تمرین محاصره مداخله نکردند.

یک مقام سابق دفاعی چین به رویترز گفت که واکنش آنها برای سیاستمداران و رهبران نظامی تایوانی آرامش سردی خواهد داشت.

با مشاهده اینکه ایالات متحده و متحدانش چگونه به رزمایش‌ها پاسخ دادند، رهبران تایوان چقدر می‌توانند برای نجات در صورت حمله PLA روی آنها حساب کنند؟ او گفت.

این تمرینات قرار بود روز یکشنبه به پایان برسد.

زمان بندی مشکل

این اپیزود در زمان حساسی برای شی، قدرتمندترین رهبر چین از زمان مائوتسه تونگ رخ می دهد.

مائو جمهوری خلق چین را با پیروزی در یک جنگ داخلی در سال 1949 تأسیس کرد و دولت ملی‌گرای کومینتانگ را به تایوان که از آن زمان تاکنون خودگردان است، عقب نشینی کرد.

آوردن تایوان به آغوش پکن، بخش کلیدی کار ناتمام است که جایگاه شی را در کنار مائو تثبیت می کند و حرکت او در سال 2018 برای کنار گذاشتن محدودیت های دوره را توجیه می کند.

با وجود ناامیدی گسترده نسبت به سیاست صفر کووید که کشور را در سومین سال انزوای خود تحمیلی قرار داده و دومین اقتصاد بزرگ جهان را تحت تأثیر قرار داده است، انتظار می‌رود شی جین‌پینگ سومین دوره رهبری پنج ساله خود را در یک دوره کلیدی به دست آورد. کنگره حزب کمونیست امسال

ناظران گفتند که در داخل کشور، پکن باید خشمی را که از سفر پلوسی به راه انداخت و خجالت عدم جلوگیری از آن را متعادل کند.

رسانه‌های دولتی این رزمایش را با فیلم‌ها و تفسیرهایی که توانایی‌های نظامی پیشرفته چین را تمجید می‌کردند، پخش کردند.

بیهاری کاوسیکان، دیپلمات سابق سنگاپوری، گفت که این هیاهو تا حدودی تلاشی برای نجات شی است که نمی تواند قبل از کنگره حزب ضعیف به نظر برسد.

«واقعیت سخت و غیرقابل انکار این است که با وجود همه هیاهوها، چین نتوانست مانع از سفر پلوسی شود. بنابراین ح‌ک‌چ باید در واکنش خود نمایشی به نمایش بگذارد.»