بیوگرافی مژگان عباسلو + عکس

نام: مژگان

نام خانوادگی: عباسلو

سال تولد: 1357

محل تولد تهران

تحصیلات: پزشکی از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

شغل: پزشک، شاعر و نویسنده

وضعیت تاهل: متاهل

فرزندان: یک دختر

بیوگرافی مژگان عباسلو

مژگان عباسلو، شاعر، نویسنده و پزشک ایرانی، در سال ۱۳۵۷ در تهران به دنیا آمد. او تحصیلات خود را در رشته پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به پایان رساند و پس از آن برای ادامه تحصیلات تخصصی در رشته داخلی به همراه همسر و دخترش به ایالت ماساچوست آمریکا مهاجرت کرد. با این حال، عباسلو پس از چند سال زندگی در آمریکا تصمیم گرفت به ایران بازگردد تا فرزندانش در محیط فرهنگی ایرانی رشد کنند.

آثار شاعر معروف مژگان عباسلو

نخستین مجموعه شعر او با عنوان «آوازهای عاشق تو» در سال ۱۳۸۵ منتشر شد که شامل ۴۰ غزل بود و توانست در سال ۱۳۸۶ جایزه بانوی فرهنگ را از آن خود کند. آثار او معمولاً دارای مضامین اجتماعی، انسانی و عاشقانه هستند و سبک خاص و تصویرپردازی غنی او مخاطبان زیادی را جذب کرده است.

بر اساس بیوگرافی مژگان عباسلو از دیگر مجموعه شعرهای او می‌توان به «شاید مرا دوباره به خاطر بیاوری» و «از لب برکه‌ها» اشاره کرد. مجموعه «از لب برکه‌ها» تنها مجموعه شعر سپید عباسلو است که بیش از ۱۰۰ قطعه شعر کوتاه سپید را دربرمی‌گیرد. آخرین مجموعه شعر او با عنوان «هم‌قفسان» در اردیبهشت ۱۳۹۸ منتشر شد و شامل ۳۴ غزل است.

مژگان عباسلو به عنوان شاعری تأثیرگذار در ادبیات معاصر ایران شناخته می‌شود و علاوه بر فعالیت‌های ادبی، به حرفه پزشکی نیز مشغول است. بازگشت او به ایران و تصمیم او برای تربیت فرزندان در فضای فرهنگی ایرانی، نشان‌دهنده پایبندی او به ارزش‌های فرهنگی و خانوادگی است.

«از سیب ها بپرس» مجموعه ای دیگر از اشعار عباسلو است که توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است.

بیوگرافی مهرنوش حسینی: بازیگر نقش دلارا در سریال مهیار عیار

جایزه ادبی پروین اعتصامی

مژگان عباسلو برنده ی چهارمین جایزه ادبی «پروین اعتصامی» نیز بوده است.

نمونه ای از شعر مژگان عباسلو

در این قسمت بیوگرافی مژگان عباسلو می توانید نمونه ای از شعر او را مطالعه کنید.

شعله

من بی تو نیستم، تو بی من چه می‌کنی؟
بی‌صبح ای ستاره‌ی روشن چه می‌کنی؟

شب را به خواب‌دیدن تو روز می‌کنم
با روزهای تلخ ندیدن چه می‌کنی؟

این شهر بی تو چند خیابان و خانه است
تو بین سنگ و آجر و آهن چه می‌کنی؟

گیرم که عشق پیرهنی بود و کهنه شد
می‌پوشمش هنوز، تو بر تن چه می‌کنی؟

من شعله شعله دیده‌ام ای آتش درون
با خوشه خوشه خوشه‌ی خرمن چه می‌کنی!

پرسیده‌ای که با تو چه کردم هزار بار
یک بار هم بپرس تو با من چه می‌کنی؟!