به دور از تحقیر، دلار به بیش از حد افزایش یافت توسط رویترز

نوشته مایک دولان

لندن (رویترز) – آیا تورم فزاینده قرار نبود دلار آمریکا را تضعیف کند؟

هر چند که ممکن است، برعکس این هفته اتفاق افتاد، زیرا خبر افزایش ناگهانی تورم در ایالات متحده و انتظارات تورمی به بالاترین حد خود در دهه‌های اخیر باعث شد تا دلار آمریکا در برابر ارزها در سراسر جهان افزایش یابد.

شاخص اصلی دلار به بالاترین میزان خود در سال رسید زیرا یورو و استرلینگ که به ترتیب 58 و 12 درصد از این شاخص را تشکیل می‌دهند، به پایین‌ترین حد در سال 2021 سقوط کردند.

برای برخی، این کمی منطقی بود.

یک روایت طولانی مدت وجود دارد که نشان می دهد پول بیش از حد آسان فدرال رزرو و ایجاد به ظاهر بی پایان دلارهای جدید از طریق خرید اوراق قرضه فدرال رزرو در نهایت باعث افزایش تورم و تضعیف دلار آمریکا به عنوان شاه کلید سیستم مالی جهان می شود.

همه چیز برابر است، تورم مصرف کننده بالاتر باید برای یک ارز بد باشد زیرا به این معنی است که مردم می توانند کالاها و خدمات کمتری را برای سکه خود خریداری کنند. در گذشته به دلیل چروک شدن، افزایش مارپیچ قیمت‌ها و افزایش تورم ناشی از آن، پول‌های ملی عملاً بی‌ارزش شده‌اند.

ترس از به اصطلاح “تحقیر دلار” برای چندین دهه مورد توجه گاوهای نر طلا بوده است و بسیاری از آنها از زمانی که استاندارد طلا در 50 سال پیش رها شده است، خواستار بازگشت به استاندارد طلا بوده اند. اخیراً، مبشّران ارزهای رمزنگاری‌شده دست به دامان خود گرفته‌اند.

با این حال، شکست بیت کوین یا اتریوم در هیجان زده شدن از شوک تورمی در روز چهارشنبه در ایالات متحده نشان داد که بحث خرید ارز دیجیتال به عنوان محافظ تورم تا چه حد نابسامان است.

و اگرچه طلا در این هفته افزایش یافت، اما در سال قرمز باقی می ماند. حشرات طولانی مدت طلا و منتقدان فدرال رزرو، مانند پیتر شیف، رئیس یورو پاسیفیک کپیتال، سر خود را در مورد علت افزایش دلار می خراشیدند.

شیف روز چهارشنبه در توییتی نوشت: افزایش ارزش دلار امروز معنی ندارد. این واقعیت که دلار خیلی سریعتر از حد انتظار قدرت خرید خود را از دست می دهد، ارزش دلار را بیشتر نمی کند.»

پس چه چیزی می دهد؟

به طور معمول، همه چیز فقط نسبی است. حتی اگر ایمان به فدرال رزرو زیر سوال باشد، مبادلات خارجی حکم می‌کنند که هر گونه از دست دادن اعتبار بانک تنها زمانی اهمیت دارد که بیشتر یا کمتر از هر بانک مرکزی دیگری باشد.

و به طور اساسی تر، همه اینها به اصول اولیه مربوط می شود که انتظار دارید نرخ بهره و تورم ایالات متحده نسبت به نرخ های بهره و تورم ایالات متحده در یک سال آینده نسبت به همتایان اصلی آنها باشد.

دلار در جیب شما؟

کاهش این هفته جفت محوری یورو/دلار جهان به کمترین میزان خود از ژوئیه 2020 در حالی رخ داد که شکاف نرخ بهره یک ساله به نفع دلار پس از انتشار آمار تورم افزایش یافت. اکنون تنها در سه هفته تقریباً 20 واحد پایه به 0.9 درصد اضافه شده است.

در حال حاضر فدرال رزرو تا پایان سال آینده حداقل دو بار نرخ بهره را افزایش می دهد که از ماه جولای شروع می شود. بانک مرکزی اروپا به سختی یک افزایش کوچکتر قیمت دارد، اما مقامات بانک مرکزی اروپا با صدای بلند اصرار دارند که افزایش نرخ در سال آینده بسیار بعید است.

اینکه آیا این حق بیمه‌های نرخی تفاوت‌های تورمی مورد انتظار را پوشش می‌دهند یا نه، چندان واضح نیست. آنها در افق یک ساله خجالتی هستند – اما به نظر می رسد با قضاوت بر اساس بازار مبادلات تورمی نسبی، ریسک را در یک دیدگاه 5-10 ساله به راحتی پوشش می دهند.

و بلافاصله، داده‌های اقتصادی ایالات متحده، پیش‌بینی‌های اجماع غافلگیرکننده‌تر از شگفتی‌های عمیقا منفی که در منطقه یورو دیده می‌شود، مثبت‌تر است. در واقع، شکاف بین شاخص‌های غافلگیرکننده اقتصادی ایالات متحده و یورو که توسط سیتی جمع‌آوری شده است بیش از هر نقطه دیگری از اکتبر سال گذشته به نفع ایالات متحده است.

حتی با وجود اینکه منتقدان فدرال رزرو مانند شیف تردید دارند که فدرال رزرو تا حدی که اکنون بازار فکر می کند تمایل دارد فدرال رزرو را محدود کند، سرمایه گذاران جریان اصلی بیشتر احساس می کنند که فدرال رزرو در سال آینده واکنش نشان خواهد داد و فضای بیشتری برای قیمت گذاری مجدد این انتظارات بالاتر از سایر بانک های مرکزی وجود دارد. .

Leander Galli، مدیر ارشد پورتفولیو در تیم جهانی درآمد ثابت Amundi، فکر می‌کند که بازار هنوز به طور کامل برای تورم بالاتر ایالات متحده در بلندمدت قیمت گذاری نشده است و نه به میزانی که فدرال رزرو برای مهار آن اقدام خواهد کرد.

هر چه فدرال رزرو بیشتر منتظر بماند، در نهایت باید سریعتر کار کند.”

بنابراین، آیا تورم شدید امروز آغاز یک «تحقیر» بزرگ است یا انگیزه ای برای بازدهی زیباتر؟

مثل همیشه استدلال های بی شماری وجود دارد.

چیزی که به یاد می آورد بحث گاه خسته کننده در مورد سیاست فرضی “دلار قوی” وزارت خزانه داری ایالات متحده است – شعار کوتاه شده ای مبنی بر اینکه “دلار قوی به نفع ایالات متحده است”، که رابرت رابین، وزیر سابق خزانه داری در دهه 1990 تکرار کرد تا سوالات مربوط به آن را برطرف کند. آیا واشنگتن دلار را برای مزیت تجاری تضعیف کرده است؟

وزرای خزانه داری بعدی اغلب خود را بر سر این جمله بندی به هم می زدند – اغلب به طور نابخردانه این بیانیه را در مورد اینکه آیا صرفاً به معنای یک دلار قوی در جیب شما از طریق تورم کم یا قدرت در بازارهای ارز جهانی است یا خیر، می گویند.

حداقل این هفته، مطمئناً دومی است.

(توسط مایک دولان، توییتر (NYSE:): @reutersMikeD؛ ویرایش توسط دیوید کلارک و استیو اورلوفسکی)