با تور مجازی به جزیره سانتورینی یونان سفر کنید

_{گالری عکس‌های سانتورینی در یونان؛ برای دیدن عکس‌ها در اندازه‌ی واقعی روی آن کلیک کنید}

اویا و فیرا را مرواریدهای مدیترانه می‌دانند

فعالیت‌های ادامه‌دار آتشفشان موجب شکل‌گیری مجمع‌الجزایر کنونی شد. با نگاهی به نقشه خواهید دید که تیرا، مهم‌ترین جزیره‌ی این مجموعه، شبیه داسی بدون دسته است که جزیره‌ تیراسیا (Tirassia) در سمت غرب قرار دارد و دو آتشفشان خفته‌ی نیا (Nea) و پالئا کامنی (Palea Kameni) نیز درست در قلب آن ایستاده‌اند.

زمانی که با کشتی از آتن یا جزیره‌ی کرت به‌سمت تیرا حرکت می‌کنید، اگر به پشت سرتان بنگرید، صخره‌هایی عظیم و مرتفع به رنگ‌های قرمز و سیاه را خواهید دید که گویی گردی سفید روی آن‌ها پاشیده‌اند. این‌ها همان شهرها و روستاهای کوچک تیرا هستند که روی نوک تپه‌های شیب‌دار جزیره آرمیده‌اند و از روی آب چنین به نظر می‌رسند.

از سوی دیگر، سمت شرقی جزیره دارای تپه‌ماهورها و سواحلی ممتد و پوشیده از ماسه‌های آتشفشانی سیاه و گاهی قرمزرنگ است. بیشتر بخش‌های آن از پوشش گیاهی ضعیفی برخوردار هستند که این مسئله را می‌توان به آب‌وهوای خشک منطقه نسبت داد. گردشگران، تیرا را با نوشیدنی‌های دل‌چسب و گوجه‌گیلاسی‌های خوشمزه‌اش می‌شناسند.

_{گالری عکس‌های سانتورینی در یونان؛ برای دیدن عکس‌ها در اندازه‌ی واقعی روی آن کلیک کنید}

فکر می‌کنید چرا بیشتر ساختمان‌های سانتورینی را سفید و سقف کلیساهای آن را آبی کرده‌اند؟ افسانه‌ای در این رابطه وجود دارد که می‌گوید وقتی «بارباروس خیرالدین پاشا»، دریاسالار فاتح ترک، در سال ۱۵۳۷ موفق به تصرف این جزیره شد، استفاده از رنگ‌های ملی یونان و محترم شمردن مناسبت‌های ملی آن را ممنوع کرد؛ اما مردم سرکش جزیره به آراستن ساختمان‌های خود با رنگ‌های پرچم ملی خود روی آوردند. ۳۵۰ کلیسا در جزیره وجود دارد و همین شمار زیاد کلیساها، دست نقاشان را برای اجرای ایده‌های وطن‌پرستانه‌ خود کاملا باز می‌گذاشت؛ هرچند این داستان، واقعیت ندارد؛ چراکه رنگ‌های سفید و آبی، سبک مدرن مورداستفاده در معماری سیکلادی (یکی از تمدن‌های دریای اژه) در ابتدای دهه‌ ۸۰ قرن بیستم را نشان می‌دهند.

سانتورینی مدرن، میعادگاه گردشگران بی‌شماری از سراسر جهان است. در ماه‌های تابستان ده‌ها کشتی کروز به‌طور روزانه هزاران گردشگر را به این جزیره‌ نه‌چندان بزرگ می‌آورند. خیابان‌های جزیره در این روزها مملو از مسافرانی از کشورهای مختلف با هر زبانی است. رستوران‌ها از پیش‌ از طلوع آفتاب مشغول فروش غذا به مشتریان هستند و آفتاب که غروب می‌کند، تمامی پله‌ها و پیاده‌روهای جزیره پر از مردمی می‌شوند که با دوربین‌های دیجیتال خود مشغول ثبت تصاویری از خورشید سرخ‌رنگی هستند که خرامان خرامان می‌رود تا در افق‌ پنهان شود.

_{گالری عکس‌های سانتورینی در یونان؛ برای دیدن عکس‌ها در اندازه‌ی واقعی روی آن کلیک کنید}

چرا بیشتر ساختمان‌های سانتورینی، به رنگ سفید و سقف کلیساهای آن آبی است؟

شهرهای اویا و فیرا را مرواریدهای مدیترانه می‌نامند. به‌عبارت دقیق‌تر، این شهرها سال‌ها است که میعادگاه هنرمندان خلاق و عکاسان و طراحان است. جذابیت هنری ویژه‌ی آن‌ها ناشی از موقعیت بی‌همتایشان در لبه‌ی یک دهانه‌ی آتشفشانی است. این محل، در وهله‌ی اول، به‌خاطر مناظر نفس‌گیر خود و در وهله‌ی دوم، به‌عنوان محلی ایدئال برای دفاع در برابر دزدان دریایی شهرت یافته است. به همین خاطر کل شهر مانند یک آبشار رو به‌سمت ساحل ساخته شده است و از خطوط منحنی طبیعی منطقه پیروی می‌کند. سقف خانه‌هایی که در سطوح پایین‌تر بنا شده‌اند، حکم بالکن خانه‌های بالاتر یا پیاده‌رویی برای عبور را دارند.

ویژگی منحصربه‌فرد دیگر معماری محلی سانتورینی، سقف‌های قوسی‌شکل طاق‌دار است. برخلاف اشکال شهری، خطوط نازک و مدور این معماری، چشم‌ها را می‌نوازد. بسیاری از خانه‌ها، ویلاها و حتی هتل‌ها به‌طور مستقیم در دل سنگ‌ها ساخته یا شاید بهتر است بگوییم حفر شده‌اند. هر چند، با وجود ظاهر نامتعارف و فضای داخلی غارمانند ساختمان‌های جزیره، آن‌ها از تمام امکانات لازم و سطح رفاه بالایی برخوردار هستند.

مهم‌ترین خصوصیتی که در معماری جزیره به چشم می‌خورد، آن است که هیچ خودرویی در جزیره‌ها وجود ندارد و به همین خاطر، الاغ‌های بانمک و بسیار زیبایی در نقاط مختلف تردد می‌کنند. این الاغ‌ها به‌نوعی نماد سانتورینی به شمار می‌آیند و در هر لحظه از روز در خیابان‌های جزیره مشغول راه رفتن و مسافرکشی هستند. الاغ‌ها مسئولیت همه کارهای ترابری جزیره را به عهده دارند: ارسال کالا به فروشگاه‌های محلی و از آنجا به درب منازل، بارکشی، مسافرکشی و جمع‌آوری زباله‌ها. بنابراین، مردم همیشه راه را برای این حیوانات زحمت‌کش و دوست‌داشتنی باز کرده و گام برداشتن آهسته آن‌ها را با حوصله نگاه می‌کنند.

در شهرهای کوچک واقع در تیرا، هیچ‌وقت نمی‌توان پیش‌بینی کرد که هر لحظه با چه چیزی روبه‌رو می‌شوید؛ گنبد آبی یک کلیسا، یک برج ناقوس، حیاطی کوچک با گلدان‌های شمعدانی، یک نقاب افسانه‌ای روی دیوار، کرکره‌های زنگ‌زده در اثر هوای مرطوب جزیره یا گربه‌ای نارنجی و تنبل که روی یک نرده خوابیده است و گاهی با بی‌حوصلگی خمیازه می‌کشد.

شهر اویا، محلی برای استراحت، تمدد اعصاب و تماشای زیباترین غروب‌ دنیا است. ثبت تصاویر زیبا از چشم‌اندازهای این جزیره در سپتامبر، راحت‌تر از سایر ماه‌ها است؛ چراکه طلوع و غروب خورشید نه خیلی زود است و نه خیلی دیر. آن‌قدر در این شهر منظره برای عکاسی وجود دارد که به‌سختی می‌توان دوربین را کنار گذاشت، لحظه‌ای در ایوان ویلا دراز کشید و از منظره‌ی قایق‌های بادبانی و کشتی‌های کروزی لذت برد که تنها ۳۰۰ متر با صخره‌ها فاصله دارند.

کارت پستال‌ها و آلبوم‌های عکس بسیاری به گربه‌های اویا اختصاص داده شده و چه چیزی زیباتر و سرگرم‌کننده‌تر از الاغی است که گوش‌های خود را برای پراندن مگس‌ها، پشت سر هم تکان می‌دهد؟ یا سگی که با نگاهی خیره و اندوه‌بار، کشتی‌های در حال ترک جزیره را نگاه می‌کند؟ هر لحظه که بیشتر در این جزیره بمانید، بیشتر باورتان می‌شود که در زیباترین شهر یونان هستید.

شاید اولین معماران مدرن شهر اویا، ناخداهای کشتی‌ها و مالکان قایق‌ها بوده‌اند. به همین خاطر است که با دیدن آن، به یاد کشتی می‌افتید؛ پله‌های شیب‌دار، درگاه‌هایی با ارتفاع کم و راه‌هایی باریک از ویژگی‌های آن هستند. هتل «سی کاپیتانز هاوس» (Sea Captain’s House) در این شهر، یکی از ساختمان‌های ثبت شده به‌عنوان میراث یونسکو است.

سانتورینی راز دیگری هم دارد. تابه‌حال به این موضوع فکر کرده بودید که چرا بیشتر بازدیدکنندگان آن، زوج‌ها هستند و شمار بسیاری از آن‌ها ترجیح می‌دهند ماه عسل خود را در این جزیره بگذرانند؟ افسانه‌ها می‌گویند اگر عاشقان نام خود را روی صخره‌ قرمز نزدیک شهر بنویسند، تا ابد عاشق یکدیگر باقی خواهند ماند و هرگز جدا نمی‌شوند. فکر می‌کنید این گفته، حقیقت دارد؟