اگر مسی استقلالی یا پرسپولیسی بود…

عرفان حاج بابایی؛ تصور کنید لیونل مسی در استقلال یا پرسپولیس بود. اگر اتفاقی که اخیرا افتاد، رخ می داد و مسی از سرخابی ها جدا می شد، چه جوی به راه می افتاد؟ این روزها حتی جدایی بازیکنان نیمکت نشین هم از دو باشگاه داستان دارد. مثلا بازیکنی آنقدرها کیفیت ندارد و در تیم هم جنجال درست می کند. منتهی در فضای مجازی برای خودش لشکر دارد. فقط لازم است مدیر بگوید او را نمی خواهد تا بلایی سرش بیاورند که مرغان آسمان به حالش گریه کنند. همین سال قبل اتفاق افتاد بازیکنی خواسته مالی اش را از باشگاه چندین و چند برابر کرد. مثلا می گرفت دو میلیارد و ناگهان حرف از 14 میلیارد زد. وقتی باشگاه با پیشنهاد مالی او مخالفت کرد، در فضای مجازی سر مدیرعامل ریختند که بیچاره ات می کنیم! درباره بازیکنان خارجی هم کم اتفاق نیفتاده. یکی از این بازیکنان که در سن بالا رقم دلاری قرارداد خود را دو برابر کرد باشگاه را برای تمدید تحت فشار گذاشت. این وسط هوادارانی که خبر از بدهی های باشگاه داشتند طرف بازیکن را گرفتند و به مدیریت حمله کردند. بودند انگشت شمار مدیرانی که برای حفظ منافع باشگاه مقابل افزایش بی رویه قرارداد بعضی بازیکنان ایستاده اند ولی در نهایت آدم بد ماجرا شده اند. این هم دلیل دارد. بعضی کانال های هواداری هستند که سهمی از افزایش قیمت ها دارند. بنابراین فضا را سمپاشی می کنند. این وسط هواداران هم بی چون و چرا مطالب و ادعاهای بعضی از این کانال ها را باور کرده و علیه باشگاه عمل می کنند. بعد که قرارداد بسته می شود و باشگاه به چه کنم چه کنم می افتد، همین هوادران می گویند چرا قرارداد بالا بسته شده است؟! گاها همان کانال ها هم بدون پاک کردن مطالب قبلی، رنگ عوض کرده و همین حرف ها را می زنند. آنچه مشخص است باشگاه باید طبق درآمد و حساب و کتاب هایش بازیکن را جذب کند، نه اینکه روی حرف و خواسته چند کانال و بعضی هواداران خود را بدهکار کند. حرف های لاپورتا رئیس بارسا خواندید؟ گفت اگر مسی را نگه می داشتند بدهکار می شدند. او گفت بارسا مهمتر از هر چیز دیگری است. اینجا چه؟ بعضی هواداران می گویند باشگاه بزرگ است ولی وقتی در نقل و انتقالات یک بازیکن شروط چند ده میلیاردی می گذارد و باشگاه را گوشه رینگ می اندازد، به جای طرفداری از باشگاه شان در فضای مجازی طرف بازیکن را می گیرند. این می شود که بعضی مدیران برای آنکه گرفتار کابوس مرگبار مجازی نشوند، تن به خواسته های مالی عجیب بازیکنان می دهند. در نهایت هم باشگاه را با خروارها بدهی تنها می گذارند و میراث خود را به مدیر دیگری می سپارند.

نمونه مسی و بارسا، درست یا غلط، می تواند یک الگوی مناسب برای فوتبال ایران باشد. بارسا مسی یکی از بهترین بازیکنان تمام تاریخ را به خاطر منافع مالی خود رد کرد. اگر این اتفاق در یکی از باشگاههای استقلال یا پرسپولیس رخ می داد، باید فاتحه مدیرعامل و هیات مدیره و سرمربی را می خواند!

252 252