او به فقیر و وزیر یکسان احترام می‌گذاشت

بانو پروین خلیلی یا همان «ام صدری» را با همه ویژگی‌های رفتاری خاصش به یاد می‌آورم. رابطه خانوادگی ما با خانواده صدر از قبل از به دنیا آمدن من آغاز شده بود. از وقتی که خاطرات بچگی را به یاد دارم.  
مهم‌ترین رفتاری که از همان بچگی در او دیده بودم و تا امروز که خودم مادر و مادربزرگ شده ام، هنوز در ذهن من برجسته مانده، احترام یکسان و برابر او با همه است. «ام صدری» در کلام و لحن گفتاری با احترام و به صیغه جمع با همه سخن می‌گفت. از کوچک تا بزرگ برای او فرق نداشت. با همه‌ افراد مختلف، از فقیر و نیازمندی که برای مشکلش به ایشان مراجعه می‌کرد تا وزیر و وکیل ، به صورت برابر و یکسانی، احترام آمیز برخورد می‌کرد. به همه توجه ویژه داشت و از هر کسی انگار که مهم‌ترین شخص است، به بهترین شکل پذیرایی می‌کرد. همه آنهایی که با «ام صدری» ارتباط داشتند، شاهد این رفتار و کردارش بودند.

خاطره ویژه ای از رفتارهای او به یادم دارم. هر بار که برای درمان بیماری به بیمارستان می‌رفت، وقتی بستری به پایان می‌رسید و بهبود می‌یافت، برای همه پرستاران و کارکنان آن بخشی که بستری بود، هدیه می‌خرید و تشکر می‌کرد.
معمولا خیلی‌ها ابتدا که در بیمارستان بستری می‌شوند به پرستاران و گروه درمان پول می‌دهند تا بیشتر به آنها توجه و رسیدگی شود. اما ایشان این کار را نمی‌کردند. او نمی‌خواست برای رسیدگی بیشتر به آنها رشوه‌ای بدهد بلکه در پایان کار از زحمات آنها قدردانی می‌کرد. به نظرم این روش بسیار والا و یک تعامل انسانی ارزشمند با مردم بود. 

خدا او را رحمت کند و در بهشت جای دهد. او در قلب ما جایگاه ویژه ای دارد. ان‌شاالله که در آن دنیا باز هم بتوانیم در کنارشان باشیم.

بانو پروین خلیلی، همسر امام موسی صدر  پنجشنبه 8 مهر ماه 1400 در سن 83 سالگی در لبنان درگذشت.