اغلب مدیران ارشد بیمه ای، کوچکترین تجربه ای ندارند

به گزارش هوشمند نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، مهدی نمن‌ الحسینی مدیرکل پذیرش مؤسسات و دفاتر بیمه‌ای بیمه مرکزی، در رابطه با شرایط تعیین مدیران صنعت بیمه و دوره مدیریتی آن‌ها به سوالات زیر پاسخ داد: 

نحوه انتخاب اعضای هیئت مدیره شرکت‌های بیمه ای به چه صورت است؟

 نمن الحسینی: انتخاب مدیران طبق اساسنامه‌ها در مجمع شرکت‌های بیمه‌ای صورت می‌گیرد و سهامدارن آن‌ها را انتخاب می‌کنند. صلاحیت مدیران پیش از انتخاب باید به تایید بیمه مرکزی رسیده باشد و همچنین به امور بیمه‌ای آشنا باشند؛ زیرا وظایف سنگینی مانند سیاست گذاری‌ها بر دوش هیئت مدیره قرار دارد.

در بسیاری از شرایط اعضای هیئت مدیره، مدیران عامل را تعیین و بر عملکرد آن‌ها نظارت می‌کنند؛ بنابراین اشخاصی که معرفی می‌شوند، باید شرایط قید شده در آیین نامه اصل ۹۰ که مطابق با نظام‌های تعیین صلاحیت در نظام‌های بیمه‌ای دنیاست را داشته باشند. به عنوان مثال، تحصیلات اعضای هیئت مدیره باید مرتبط و تجربه مدیریتی هم داشته باشند؛ در ایران تجارب مدیریتی در زمینه بیمه‌ای  برای اعضای هیئت مدیره نیازی نیست.

چند درصد از اعضای هیئت مدیره سابقه مدیریتی در صنعت بیمه دارند؟

 نمن‌ الحسنی: طبق بررسی‌های صورت گرفته در مجمع‌های برگزار شده، بیش از ۶۶ درصد اعضای هیئت مدیره شرکت‌های بیمه ای هیچ سابقه‌ای در صنعت بیمه نداشتند و عضو هیئت مدیره شدند؛ اما باید دارای تجربه مدیریتی و مدرک تحصیلی مرتبط باشند و در مصاحبه تخصصی شرکت کنند. 

دوره مدیریتی این افراد چقدر است و چه وثایقی باید داشته باشند؟

 نمن‌ الحسینی: دوره مدیریتی اعضای هیئت مدیره ۲ سال است و بیمه مرکزی در این دوره هیچ نقشی در تایید صلاحیت آن‌ها ندارد. شرکت بیمه‌ای به ۵ عضو اصلی و ۲ عضو علی البدل نیاز دارند که این افراد، در مجامع بیمه انتخاب می‌شوند. اعضای هیئت مدیره در صورتی که به عنوان عضو اصلی انتخاب شوند، باید ۱۰۰ هزار سهام وثیقه داشته باشند.

برخی از مدیران فعال در شرکت‌های بیمه‌ای عقیده دارند، کوتاه بودن دوره مدیریتی مانع از سرمایه گذاری آن‌ها در صنعت بیمه می‌شود؛ به همین دلیل، سرمایه‌های خود را وارد این حوزه نمی‌کنند. به طور مثال، محمد صالح چیتگران عضو هیئت مدیره شرکت بیمه تعاون گفته است: یکی از چالش‌های اصلی مدیران ارشد شرکت‌های بیمه‌ای برای سرمایه گذاری، طول دوره کوتاه مدیریت است که سبب می‌شود برخی از مدیران ترجیح دهند تا در بخش‌های با ثبات‌تر سرمایه گذاری کنند.