مهسا مژدهی: آمریکا دیگر یک شریک مطمئن برای اروپا نیست. این کشور نه تنها زیر قولوقرارها و دوستیهای قدیمی زده است بلکه ممکن است تبدیل به یک دشمن برای اروپاییها شود و آسایششان را به خطر بیندازد. در عوض، ترامپ و روبیو، وزیرخارجهاش مشتاقند تا همه را پیش پای روسها قربانی کنند. اتحاد آمریکا با اروپا از زاویه دید ترامپ بیمعنی است. برای او دوستی با مردان و زنانی با قدرت محدود و اختیارات ناکافی؛ مطلقا جذابیتی ندارد و ترامپ ترجیح میدهد با تمامیت خواهان پای یک میز بنشیند.
اروپا ترامپ را نمیبخشد
اروپاییها در سه سال گذشته تلاش کردند تا با منزوی کردن پوتین، مانع از دستیابی او به اهدافش در اوکراین شوند. آنها با تمام قوا و با وجود مخالفتها در داخل کشورهایشان دست از مسلح کردن اوکراینیها نکشیدند؛ چرا که امید داشتند پوتین با این حمایتها از کییف جایی دورتر از مرزهای آنها متوقف خواهد شد. این اطمینان اما امروز بسیار شکننده شده است. ترامپ قبل از هر کاری، تلفن دفتر بیضی کاخ سفید را برداشت و با پوتین تماس گرفت تا نشان دهد دوست قدیمی خود را در بحران رها نخواهد کرد. او ۹۰ دقیقه با پوتین حرف زد تا به همه ثابت کند در پی صلح میان اوکراین و روسیه است و البته بیشتر از آنکه نگران کییف باشد، به مسکو فکر میکند.
مساله اصلی اروپا با ترامپ در مورد اوکراین بر سر همین ماجرای بهظاهر ساده است. هیچکس نمیتواند تضمین بدهد که پوتین با گرفتن بخشهایی از سرزمین اوکراین که همین حالا هم آنها را در تصرف دارد، متوقف شود و دست از توسعهطلبیهای جاهطلبانه بردارد. موضوع فقط اوکراین نیست. پوتین تبدیل به خطری جدی برای اروپا شده است. اما او حالا تنها کسی نیست که رهبران اروپایی را نگران میکند. ادعاهای ترامپ در مورد گرینلند که در دست دانمارک است، نشان میدهد که رویکرد استعماری و توسعهطلبی بار دیگر پس از دههها از زیر خاک سر بیرون آورده و جهان را تهدید میکند.
آمریکا دیگر امنیت اروپا را تامین نمیکند
پیت هگست، وزیر دفاع آمریکا، میگوید مسئولیت دفاع از قاره اروپا در مرحله نخست بر عهده کشورهای اروپایی است. شائبههای زیادی در مورد رویکرد بسیار افراطی و راستگرایانه هگست وجود دارد و او، یک چهره جنجالی محسوب میشود که ظاهرا برای اروپا بیش از دیگر نقاط جهان خطرناک است. هگست برای اینکه آب پاکی را روی دست اروپاییها بریزد، نشستی خبری در مقر سازمان ناتو، واقع در بروکسل، پایتخت بلژیک، را انتخاب کرد. این انتخاب برای همه یک ویژگی نمادین دارد. ترامپ در دوران اول ریاستجمهوری خود تلاش کرد تا ناتو را از رسمیت بیندازد. او با بهانههای مالی به اروپاییها گفت بهتر است سهم بیشتری را برای امنیت خود پرداخت کنند. در آن زمان هر چند کشورهای اروپایی عضو ناتو به شدت نگران بودند اما در داخل ایالات متحده؛ کمتر کسی با ترامپ همصدا شد.
اینبار پیت هگست بهاندازه ترامپ و شاید حتی بسیار بیشتر از او از ناتو و پیمان دفاعی آن نفرت دارد. به نظر این دو؛ ایالات متحده نباید هزینههای امنیت هیچ کشور دیگری را تامین کند. از آنجایی که آمریکا از نظر جغرافیایی فاصله معناداری با دیگر کشورها دارد، آنها به خوبی میدانند که جنگ و جدل در دیگر نقاط جهان به ندرت به آمریکا سرایت خواهد کرد.
پیت هگست روز چهارشنبه ۲۵ بهمن در اظهاراتی جداگانه، بازگشت اوکراین به مرزهای پیش از سال ۲۰۱۴ میلادی را که خواسته تمام کشورهای اروپایی، به غیر از متحدان کمشمار روسیه است را غیرواقعی خواند و عضویت این کشور در این سازمان، به عنوان بخشی از راهکار پایان دادن به جنگ میان روسیه و اوکراین، را مفید ندانست.
گابریلیونس لاندزبرگیس، وزیر امور خارجه سابق لیتوانی در پولتیکو گفته به پایان رسیدن یک دوران را احساس میکند و این را میتوان ظهور گرگومیش ناتو قلمداد کرد. به ویژه آنکه فکر میکنم به زودی واشنگتن خروج ۲۰ هزار سرباز آمریکایی از اروپا را اعلام خواهد کرد.
تک به تک گفتههای لاندزبرگیس میتواند برای اروپاییها یک کابوس واقعی باشد. آنها که اغلب در داخل کشورهایشان با کابوس راستافراطی دست و پنجه نرم میکنند، در بیرون از مرزها هم گیر ترامپی افتادهاند که میل ندارد هزینههای تامین امنیت اروپا و شراکتش با قاره سبز را به جان بخرد.
ونس و آب پاکی روی دست اروپا
سخنرانی جیدی ونس معاون اول ترامپ در کنفرانس مونیخ آخرین میخ را بر تابوت رابطه ترامپ و اروپا کوبید. برخی از ناظران سخنرانی ونس را آغازی برای پایان اتحادی نام میبرند که از سال ۱۹۴۵ و پایان جنگ جهانی دوم میان اروپا و آمریکا ایجاد شده بود. آمریکا راه خود و منافعش را بهطور کامل از آمریکا جدا کرده است. حتی اگر تیم ترامپ و ونس و روبیو، دچار اشتباه محاسباتی شده باشند، باز هم اوضاع قرار نیست به زمانی برگردد که پای ترامپ برای بار دوم به کاخ سفید باز نشده بود. واشنگتن یک بار جدایی از اروپا را میچشد و از آن پس همه چیز برای آنها در شکاندن اتحادهای کهنه آسان خواهد بود.
ونس در کنفرنس مونیخ رسما اروپا را مورد حمله قرار داد. او حتی از پوتین هم مواضع تندتری داشت.«جی دی. ونس» معاون رئیسجمهور آمریکا در میان حرفهای خود که با لحنی که نشان از خودشیفتگیاش داشت، به تندی به دولتهای اروپایی حمله و آنها را به نادیده گرفتن اراده مردم، بیاعتنایی به نتایج انتخابات، نقض آزادیهای مذهبی و عدم اقدام جدی برای توقف مهاجرت غیرقانونی متهم کرد.
ونس در کنفرانس امنیتی مونیخ، به جای پرداختن به مسائل امنیتی گفت: تهدیدی که بیش از همه درباره اروپا نگرانم میکند، روسیه نیست. چین هم نیست. هیچ بازیگر خارجی دیگری هم نیست. چیزی که مرا نگران میکند، تهدیدی از درون است. در واشنگتن، یک کلانتر جدید در شهر است. ما تحت رهبری دونالد ترامپ ممکن است با نظرات شما مخالف باشیم اما – چه با آنها موافق باشیم و چه مخالف – برای دفاع از حق شما برای بیان آنها در عرصه عمومی مبارزه خواهیم کرد. او در همان شهر، به دیدار رهبر حزب راست افراطی آلمان رفته و از ایدئولوژیهای مهاجرستیزانه و ملی گرایانه این جناح حمایت کرد تا نشان دهد دغدغهاش نه آزادی بیان، بلکه راستگرایان افراطی است که خطرشان بیش از هر خطر دیگری این روزها اروپا را تهدید میکند.
رویکرد ترامپ و تیم او برای جهان غرب یک هشدار جدی است. آنها دیگر نباید روی واشنگتن حساب کنند یا شاید بهتر بگوییم، به صلاحشان است تا بالاخره بعد از ۹ دهه، روی پای خود بایستند و دست از آمریکاییها بشورند.
۳۱۲۳۱۵
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰