اختلال ترسناک «مسخ شخصیت» را بشناسید + درمان

اختلال مسخ شخصیت / مسخ واقعیت (DPDR) چیست؟

به گزارش هوشمند نیوز؛اختلال مسخ شخصیت – مسخ واقعیت نوعی احساس مبهم، غیرواقعی بودن و بیگانگی نسبت به خود است که به صورت دوره‌ای پدید می‌آید.بیمار مبتلا به این اختلال ممکن است خود را مکانیکی، در رؤیا، یا جدا از بدن حس کند. مثلاً فکر می‌کند وقتی راه می‌رود خودش، خودش را نگاه می‌کند.

برخی از افراد ممکن است در یک دوره ای مسخ شخصیت و یا مسخ واقعیت را تجربه کنند. اما زمانی که این احساسات باقی بماند و یا هرگز به طور کامل از بین نرود ، اختلال مسخ شخصیت – مسخ واقعیت در نظر گرفته می‌شود. این اختلال در افرادی که تجربه آسیب دیدگی داشته باشند، شایع تر است.

انواع اختلال مسخ شخصیت – مسخ واقعیت

در این زمینه بخوانید؛

خودنمایی اختلال روانی است؟ + نشانه ها

کشف یک راز عجیب؛ چطور می فهمیم کسی ما را نگاه می کند؟

چه عواملی باعث تنفر فرزندان از خانواده ها می شود؟

DPDR یکی از چهار نوع اختلال تجزیه است. این اختلالات شرایط قابل تشخیصی هستند که در آنها یک حس چندتایی هویت ، خاطرات و / یا هوشیاری وجود دارد. در صورت عدم درمان ، اختلالات تجزیه می تواند منجر به افسردگی و اضطراب شود و اعتقاد بر این است که با سابقه تروما مرتبط است.

طبق DSM-۵ ، سایر شرایط تجزیه عبارتند از:

 اختلال فراموشی گسسته (Dissociative amnesia) : شرایطی که شامل عدم توانایی به خاطر سپردن اطلاعات مهم در مورد زندگی شما می شود

اختلال گریز گسسته (Fugue Dissociative) : نوعی فراموشی برگشت پذیر است که شامل شخصیت ، خاطرات و هویت شخصی است

اختلال هویت تجزیه ای (DID): وضعیتی است که با حضور دو یا چند شخصیت متمایز در یک فرد مشخص می شود

اگرچه DPDR یک تشخیص واحد در نظر گرفته می شود، اما دارای دو جنبه متمایز است که ممکن است در مورد یک شخص وجود داشته باشد یا نه.

مسخ شخصیت

شخصی سازی به معنای جدا شدن از خود است، گویی که در حال تماشای زندگی خود از حاشیه هستید یا خود را در صفحه فیلم مشاهده می کنید. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

الکسی تیمیا یا عدم توانایی در تشخیص یا توصیف احساسات

احساس بی حسی از نظر جسمی

احساس رباتیک یا عدم توانایی کنترل گفتار یا حرکت

احساس عدم ارتباط با بدن، ذهن، احساسات

ناتوانی در اتصال احساسات به خاطرات یا “مالکیت” داشتن خاطرات به عنوان تجربه هایی که برای شما اتفاق افتاده است

حس تحریف بدن و اندام شما (متورم یا کوچک)

این حس که سر شما در پنبه پیچیده شده است

مسخ واقعیت یا غیر واقعی سازی

غیر واقعی سازی احساس جدا شدن از محیط شما، اشیا و افراد موجود در آن است. ممکن است جهان تحریف شده و غیر واقعی به نظر برسد، گویی که شما آن را از طریق پوششی مشاهده می کنید. ممکن است احساس کنید گویی یک دیوار شیشه ای شما را از افرادی که به آن ها اهمیت می دهید جدا می کند. این جنبه از جدا کردن می تواند باعث ایجاد تحریف در بینایی و سایر حواس شود.

فاصله و اندازه یا شکل اشیا ممکن است مخدوش شود.

ممکن است از محیط پیرامونی خود آگاهی بیشتری داشته باشید.

به نظر می رسد وقایع اخیر در گذشته های دور اتفاق افتاده باشد.

محیط ممکن است مبهم ، بی رنگ ، دو بعدی ، غیر واقعی یا بزرگتر از زندگی یا کارتونی به نظر برسد.

برخلاف سایر اختلالات روان پریشی ، افراد مبتلا به DPDR می دانند که تجربیات جدا شدن آن ها واقعی نیست. این می تواند باعث شود آنها نگران سلامت روانی خود باشند.

تشخیص اختلال مسخ شخصیت – مسخ واقعیت

طبق اتحاد ملی بیماری های روانی (NAMI) ، تقریباً از هر چهار بزرگسال سه نفر در زندگی خود یک دوره تجزیه داشته اند ، اما فقط حدود ۲٪ از آنها معیارهای DPDR را دارند.

برای تشخیص DPDR، پزشک ابتدا مطمئن می شود که علل دیگری مانند مصرف مواد مخدر ، اختلال تشنج یا سایر مشکلات بهداشت روانی مانند افسردگی ، اضطراب ، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یا اختلال شخصیت مرزی وجود ندارد. .

بعضی اوقات تصویربرداری و آزمایشات دیگر برای رد مسائل فیزیکی انجام می شود. تست های روانشناختی ، مصاحبه های ساختاریافته ویژه و پرسشنامه ها نیز می توانند به تشخیص DPDR کمک کنند.

هنگامی که سایر علل احتمالی رد می شوند ، یک پزشک معیارهای DPDR را در شرح داده شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات بهداشت روان (DSM-۵) در نظر می گیرد ، از جمله:

قسمت های مداوم یا مکرر شخصیت زدایی، غیر واقعی سازی یا هر دو

درک توسط شخص که آنچه را که احساس می کنند واقعی نیست

پریشانی قابل توجه یا اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی ناشی از علائم

علل و عوامل اختلال مسخ شخصیت – مسخ واقعیت

برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض اختلالات روانپزشکی هستند. به عنوان مثال ، زنان بیش از مردان تجربه شخصیت زدایی – غیر واقعی سازی یا نوع دیگری از تجزیه را دارند.

استرس، اضطراب و افسردگی شدید عامل اصلی ایجاد DPDR است. کمبود خواب یا محیط تحریک بیش از حد نیز می تواند علائم را بدتر کند.

از ۲۵ تا ۵۰ درصد مواقع، استرس ناشی از اختلال شخصیت زدایی – غیر واقعی سازی نسبتاً جزئی است، یا حتی واضح نیست.

اغلب، افراد مبتلا به DPDR در زندگی خود آسیب های گذشته را تجربه کرده اند، از جمله:

بدرفتاری یا غفلت احساسی – جسمی در کودکی

مرگ یک عزیز به صورت غیر منتظره در زندگی

شاهد خشونت خانگی

سایر عوامل خطر DPDR عبارتند از:

سابقه استفاده تفریحی از مواد مخدر، که می تواند باعث به وجود آمدن شخصیت های غیر شخصی یا خالی از واقعیت شود

یک تمایل ذاتی برای اجتناب یا انکار موقعیت های دشوار. مشکل در سازگاری با شرایط دشوار

افسردگی یا اضطراب، به ویژه افسردگی شدید یا طولانی مدت یا اضطراب همراه با حملات هراس

تجربه یا شاهد یک واقعه آسیب زا یا سواستفاده در کودکی یا بزرگسالی

استرس شدید در هر زمینه از زندگی، از روابط گرفته تا امور مالی گرفته تا کار

درمان اختلال مسخ شخصیت – مسخ واقعیت

برای برخی، بهبودی به صورت ارگانیک و بدون درمان رسمی انجام می شود. برخی دیگر برای بهبودی کامل از DPDR نیاز به درمان های شخصی و هدفمند دارند. شانس این بازیابی بهترین زمانی است که با عوامل استرس زای اساسی که در ایجاد شخصی سازی و تجزیه در شخصی باعث ایجاد و تحریک شده اند، کنار بیایید.

روان درمانی

موثرترین روش برای مقابله با DPDR روان درمانی است. به عنوان مثال ، رفتار درمانی شناختی (CBT) راهکارهایی را برای جلوگیری از وسواس در مورد احساس چیزهایی که واقعی نیستند ، آموزش می دهد. CBT همچنین تکنیک های حواس پرتی را آموزش می دهد ، از جمله:

تکنیک های اتصال به زمین که حواس را برای کمک به شما در ارتباط بیشتر با واقعیت کمک می کنند – به عنوان مثال پخش موسیقی بلند برای درگیر کردن شنوایی یا نگه داشتن یک مکعب یخ برای احساس ارتباط با احساس.

تکنیک های روان پویایی متمرکز بر کار کردن درگیری ها و احساسات منفی که افراد تمایل به جدا شدن از آنها دارند و ردیابی لحظه به لحظه (تمرکز بر روی آنچه در لحظه اتفاق می افتد) همراه با برچسب گذاری تفکیک و تأثیر.

حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد

در حالی که درمان حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکت چشم (EMDR) در اصل برای درمان PTSD طراحی شده است، اما این روش اغلب برای درمان انواع شرایط بهداشت روان از جمله DPDR استفاده می شود.

دارودرمانی

هیچ دارویی به طور خاص برای درمان اختلال شخصیتزدایی – غیر واقعی سازی مورد تأیید نیست. با این حال، متخصص مراقبت های بهداشتی شما ممکن است داروهای ضد اضطراب و داروهای ضد افسردگی برای تسکین یا تسکین علائم بیماری تجویز کند.

جمع بندی

علاوه بر روان درمانی، چند استراتژی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تا در هنگام بروز علائم DPDR، زمین گیر باشید و یا شما را به واقعیت بازگرداند.

پوست پشت دست خود را نیشگون بگیرید.

برای تغییر کانون از دما استفاده کنید. چیزی را که واقعاً سرد یا واقعاً گرم است (اما خیلی گرم نیست) در دست خود قرار دهید.

به اطراف اتاق نگاه کنید و مواردی را که می بینید بشمارید یا نام ببرید.

چشمان خود را متحرک نگه دارید تا نتوانید منطقه بندی کنید.

تنفس خود را آهسته کنید – یا نفس های عمیق بکشید – و هنگام استنشاق و بازدم توجه کنید.

برای ایجاد آگاهی بیشتر از وضعیت درونی خود مراقبه را تمرین کنید.

با یکی از دوستان یا عزیزان خود تماس بگیرید و از آنها بخواهید که با شما صحبت کنند.

اگر فرد موردعلاقه شما مبتلا به DPDR است، تمام تلاش خود را به کار بگیرید تا حمایت خود را حفظ کنید و او را ترغیب کنید که به دنبال درمان باشد، خواه از طریق روان درمانی، دارو، خود کمک یا ترکیبی از این گزینه ها.