به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، آغازگر ژانری که در تلویزیون ایران، «ژانر ماورایی» می‌نامندش؛ ترکیبی از مفاهیم دینی و اخلاقی حول محور کاراکتری از جهان ارواح با چاشنی وحشت، سریال «کمکم کن» به کارگردانی قاسم جعفری بود که سال ۱۳۸۳ روی آنتن رفت.
روندی که با «او یک فرشته بودِ» علیرضا افخمی (۱۳۸۴)، «آخرین گناه» حسین سهیلی‌زاده (۱۳۸۵)، «اغما» و «روز حسرتِ» سیروس مقدم (به ترتیب ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷)، «ملکوتِ» محمدرضا آهنج (۱۳۸۹)، «سقوط یک فرشته» بهرام بهرامیان (۱۳۹۰) و «پنج کیلومتر تا بهشتِ» علیرضا افخمی (۱۳۹۰) ادامه پیدا کرد و رمضان ۱۴۰۰، پس از گذشت یک دهه مجددا شاهد نمونه‌ای از آن، باز هم به کارگردانی علیرضا افخمی بودیم.
سریالی به نام «احضار» که داستانش حول زندگی دختری به نام مائده با بازی بازیگری تازه‌وارد به نام آدرینا صادقی می‌گشت و هرچند طبق گفته محمودرضا تخشید، تهیه‌کننده‌اش نه در ژانر ترسناک که در ژانر معرفتی و ماورایی بود، شامل رده‌بندی سنی شد. به گونه‌ای که هنگام پخش صحنه‌هایی که برای نوجوانان زیر ۱۴ سال نامناسب تشخیص داده شده بود، علامت ۱۴+ در گوشه‌ای از قاب تلویزیون حک و وظیفه ممانعت از دیده‌شدن‌شان توسط زیر ۱۴ ساله‌ها به والدین و اهالی خانه واگذار می‌شد!
اتفاقی که تخشید رخ دادنش و حواشی حاصل از آن را که شامل «نه ترسناک که خنده‌دار» نامیده شدن این صحنه‌ها از سوی بینندگان بود، کار مسئولین پخش این اثر دانست و در گفت‌وگویی اعلام کرد: «خیلی ضرورتی نمی‌بینیم و حالا اگر دوستان شبکه به این جمع‌بندی برسند که باید این درجه‌بندی سنی درج شود، ۱۴+ دوباره گوشه تصویر دیده خواهد شد.»
از شما پرسیده بودیم «نمایش این دست موضوعات را در قالب سریال می‌پسندید؟ و سریال‌های ماورایی تلویزیون در به نمایش کشیدن این قبیل داستان‌ها موفق عمل کرده‌اند؟» و شما در شما نظر دهید/ «احضار» و دیگر سریال‌های ماورایی را می‌پسندید؟ در قالب ۱۶۷ نظر منتشرشده که بیشتر حول‌وحوش سریال «احضار» می‌گشت به ما پاسخ دادید. متاسفانه ۲۲ نیز نظر غیرقابل انتشار بودند.
ما ماورایی دوست داریم اما…
«احضار» را آن‌گونه که تهیه‌کننده‌اش معرفی می‌کند، در گونه «ماورایی و معرفتی» است. بخشی از نظرات کاربران را در مورد علاقه یا عدم علاقه‌شان به این ژانر مرور می‌کنیم.
کاربری بی‌نام نوشت: «ما سریال‌های ماورایی را می‌پسندیم منتها نه محصولات صداوسیما را.»
«سریال‌هایی با موضوعات ماورایی باید ساخته شوند اما با یک فیلمنامه و سوژه نسبتا قوی و باورپذیر… چون موضوعی که آموزش داده می‌شود در شکل‌دهی افکار و اعتقادات بینندگان نقش بسیار مهمی دارد…» نیز نظر کاربر بی‌نام دیگری بود.
محبوبه هم نوشت: «سریال‌های ماورایی اگر بر مبنای واقعیات ساخته شوند، بسیار خوب و مورد نیاز جامعه است. وقتی واقعیات به جامعه عرضه نمی‌شود، خرافات و تخیل‌پردازی میدان‌دار می‌شوند.»
«اصلا «احضار» ماورایی نیست با این حرف‌هایی که شما می‌زنید مردم از سریال این‌جور انتظاری پیدا می‌کنند بعدش می‌بینند که این‌جور نیست و می‌گویند چه سریال مسخره‌ای.»؛ این نظر کاربری به نام ناشناس بود.
کاربری بی‌نام هم اشاره کرد: «زندگی ما ایرانی‌ها به اندازه کافی ماورایی و تخیلی و سخت هست. وقتی پراید ۱۰ میلیونی ظرف چهار پنج سال می‌شود ۱۱۰ میلیون یعنی ماورا. وقتی دلار ۳ هزار تومنی ظرف دو سه سال می‌شود ۲۵ الی ۳۰ تومن یعنی ماورا.»
نمی‌ترسیم، می‌خندیم!
هرچند نظرخواهی ما به شکل کلی در مورد نسبت تلویزیون و ژانر ماورایی بود اما بخش عمده‌ای از نظرات کاربران به سمت اظهارنظر در مورد نمونه در حال پخش آن یعنی سریال «احضار» رفت.
تخشید تاکید کرده بود که «سریال «احضار»، ترسناک نیست اما هشدار ۱۴+ که خواه‌ناخواه شائبه ترسناک بودن را ایجاد می‌کند، کار خود را کرد.
کاربری بی‌نام در این مورد نوشت: «می‌خواستم بگویم که اصلا هم ترسناک نیست و من ۱۲ساله هستم و اصلا از فیلم ترسناک نمی‌ترسم.»
«پسر ۸ ساله من بیشتر می‌خندید تا بترسد» بخشی از نظر مجید و «آن‌جاهایی که می‌زند مثبت ۱۴، مثبت صفر هم نیست» بخشی از نظر کاربری به نام نازی بود.
کاربری بی‌نام هم نوشت: «رسما فیلم‌های ترسناک را هم با این کار به سخره گرفتیم. خواهشا آن علامت ۱۴+ رو بردارین از پایین تلویزیون. خیلی سنگین است برای این سریال.»
«مثلا خیر سرتان فیلم ترسناک ساختید که یک بچه ۳ ساله خنده‌اش می‌گیرد. بعدشم موقع احضار کامرانی یا بهتر است بگویم شیطان که به شکل کامرانی درآمده چرا ۱۴+ می‌زنید.» این نظر هلنا بود.
ساحل هم نوشت: « این دست از فیلم‌ها معمولا طرفدار زیادی دارد اما اگر صحنه‌های ترسناک آن بیننده را بترساند نه این‌گونه که برای حضور یک روح با چهره کامرانی ۱۴+ بگذارند.»
واکنش‌ها به دختران نوظهور «احضار»
آدرینا صادقی (مائده)، مینو آذرمیگن (زهره)، نازنین هاشمی (شکیبا)، دینا هاشمی (سوسن)؛ این‌ها بازیگرانی بودند که با سریال «احضار» عنوان «دختران نوظهور» را گرفتند و بازی‌شان هم واکنش‌هایی منفی و هم واکنش‌هایی مثبت برانگیخت.
از جمله کسانی که واکنش منفی نشان دادند، کاربری به نام نکته‌بین بود که نوشت: «بازی‌های ضعیف و تصنعی نابازیگران که باور اتفاقات دور از ذهن سریال‌های ماورایی را برای‌مان کمتر و کمتر می‌کنند. نابازیگرانی مثل سوسن و شکیبا و مائده و زهره ضربه بزرگی به سریال زدند.»
«از شدت ضایع بازی کردن بازیگران مبتدی و جَوِ بیخودی، اصلا یک لحظه هم نمی‌خواستم ببینم» نیز بخشی از نظر کاربری به نام «نپرس» بود.
کاربر بی‌نامی هم نوشت: «اصلا بازی‌های خوبی ندارن. زهره که فقط دهنش را الکی تکان می‌دهد. مائده که عصبانیت و خنده‌اش معلوم نیست. شکیبا که دیگه هیچ، انگار دارد به زور دیالوگ می‌گوید. سوسن هم وای اعصاب‌خردکن است، دهانش را یک ذره باز نمی‌کند، انگار کسی دهانش را گرفته که بیشتر از یک اندازه‌ای باز نشود. انگار فقط به زور کارگردان حرف می‌زند.»
کاربر دیگری به نام نیکویی اما نظر دیگری داشت و نوشت: «به نظر من چون اکثرشان قبلاً تئاتری بودند و این سریال جزو تجربه‌های اول‌شان بود، خوب بودند. یادمان باشد بازیگران موفق امروز، نابازیگران دیروزند.»
۵۷۲۵۹
آموزش مجازی مدیریت عالی و حرفه ای کسب و کار DBA
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰