آیا واقعاً ربات‌های اسپم کمتر از 5 درصد از کاربران توییتر را تشکیل می‌دهند؟ ایلان ماسک می خواهد بداند

این اختلاف اکنون می تواند بر نتیجه معامله نقدی 44 میلیارد دلاری ایلان ماسک تأثیر بگذارد، پس از اینکه میلیاردر در روز جمعه توییت کرد که پیشنهاد تصاحب “به طور موقت متوقف شده است” در حالی که او به دنبال اطلاعاتی درباره تعداد حساب های جعلی توییتر بود.

به گفته کارمندان فعلی و محققان مستقل رسانه های اجتماعی، اگرچه این ممکن است کمی بیشتر از یک تاکتیک مذاکره توسط ماسک باشد، اما آنچه واضح است این است که تقریباً هیچ چیز در مورد نحوه تعریف یا حذف این حساب ها مشخص نیست.

این پلتفرم رسانه اجتماعی در یک پرونده عمومی در تاریخ 2 مه گفت که کمتر از 5 درصد از 229 میلیون کاربر فعال روزانه آن که هدف تبلیغات قرار می‌گیرند، بر اساس بررسی داخلی نمونه‌ای از حساب‌های آن، «نادرست یا هرزنامه» هستند. مشخص نکرد که این رقم چگونه برای نمایه‌های خودکار، تقلید و نام مستعار مجاز در این پلتفرم به حساب می‌آید.

توییتر به درخواست ها برای اظهار نظر پاسخ نداد.

بر اساس یک مطالعه اولیه در سال 2017 و تحقیقات جدیدتر از شرکتی که مکالمات آنلاین را نظارت می کند، محققان تخمین می زنند که از 9٪ تا 15٪ از میلیون ها نمایه توییتر حساب های خودکار یا ربات ها هستند.

دان براهمی، مدیرعامل شرکت فناوری اسرائیلی سیابرا که از یادگیری ماشینی برای شناسایی حساب‌های جعلی استفاده می‌کند، گفت: «آنها این تعداد را دست‌کم گرفته‌اند.

سیابرا درصد پروفایل های غیر معتبر توییتر را 13.7 درصد تخمین می زند.

از سال 2016، زمانی که روسیه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در تلاش برای تقویت نامزدی دونالد ترامپ و آسیب رساندن به رقیبش هیلاری کلینتون، مداخله کرد، سؤالات در مورد نقش ربات ها در انتشار اطلاعات نادرست، همه پلتفرم های رسانه های اجتماعی را تحت تأثیر قرار داده است.

متا، که دارای پلتفرم های رقیب فیس بوک و اینستاگرام است، به همین ترتیب برآورد می کند که حساب های جعلی حدود 5 درصد از کاربران فعال ماهانه فیس بوک را تشکیل می دهند، طبق آخرین داده های آن از سه ماهه چهارم سال 2021. متا همچنین تخمین می زند که حدود 11 درصد «تکراری» هستند. حساب‌هایی که در آن یک کاربر بیش از یک حساب کاربری دارد، این رویه در توییتر قابل قبول است.

قوانین توییتر جعل هویت و هرزنامه را ممنوع می کند، به این معنی که اگر شرکت تشخیص دهد که هدف آنها «فریب دادن یا دستکاری دیگران» از طریق، برای مثال، مشارکت در کلاهبرداری، هماهنگی کمپین های سوءاستفاده یا افزایش مصنوعی تعامل است، حساب های «جعلی» ممنوع می شوند.

پاک کردن هرزنامه

طی سال‌ها، توییتر روی پاکسازی حساب‌های اسپم سرمایه‌گذاری کرده است. در سال 2018، توییتر شرکتی به نام Smyte را خریداری کرد که در زمینه پیشگیری از هرزنامه، ایمنی و امنیت تخصص داشت. توییتر «حساب‌های اسپم و مشکوک» را در تلاشی برای بهبود سلامت پلتفرم حذف کرد که باعث شد تعداد کاربران آن در جولای ۲۰۱۸ به میزان ۱ میلیون کاهش یابد و سهام آن کاهش یابد.

محقق فیلیپو منززر از رصدخانه دانشگاه ایندیانا در رسانه های اجتماعی گفت که توییتر در حذف این نوع حساب های غیر معتبر تهاجمی تر شده است، اگرچه ماهیت تهدید در حال تکامل است و تعیین کمیت آن دشوارتر است.

منچزر گفت: «دستکاری نیز پیچیده‌تر شده است»، با شبکه‌های هماهنگ و به اصطلاح حساب‌های سایبورگ که هم توسط انسان‌ها و هم توسط نرم‌افزار کنترل می‌شوند، و افزود که این بازیگران بد می‌توانند «شبکه را سیل کرده و سپس محتوای خود را حذف کنند تا از شناسایی فرار کنند».

به گفته محققان، حتی اگر اعداد واقعاً کوچک باشند، ربات‌ها می‌توانند تأثیر بزرگی داشته باشند و تعداد انگشت شماری می‌توانند تأثیر عمده‌ای در شکل‌دهی به مکالمه آنلاین داشته باشند.

یکی از مطالعه‌های دانشگاه کارنگی ملون که در سال 2020 شیوع دروغ‌های COVID-19 را تجزیه و تحلیل کرد، نشان داد که از 50 ریتویتر پرنفوذ، 82 درصد ربات‌ها بودند.

سه منبع آگاه که خواستند نامشان فاش نشود به رویترز گفتند که در داخل توییتر، اندازه‌گیری و شناسایی حساب‌های نادرست یا هرزنامه یک مشکل پیچیده است که برای بسیاری از کارمندان خود این شرکت به خوبی تعریف یا درک نشده است.

یکی از این منابع گفت که توییتر از معیارها و تعاریف مختلفی برای اندازه‌گیری چنین حساب‌هایی استفاده می‌کند، که به دقت شرکت در تشخیص محتوایی که هرزنامه است نیز بستگی دارد. این منبع گفت همچنین توانایی خود در تخمین دقیق تعداد حساب های جعلی و هرزنامه را به چالش می کشد – و حساب های جدید همیشه در حال ایجاد هستند.

منبع دیگری با مقصر دانستن مدیریت نابسامان گفت: «شفافیت داده‌ها و متریک در توییتر برای همیشه افتضاح بوده است. انکار قابل قبول امن ترین راه برای رهبری توییتر بوده است.

(گزارش توسط داون چمیلوسکی در لس آنجلس، کیتی پل در سانفرانسیسکو و شیلا دانگ در دالاس؛ ویرایش توسط کنت لی و ویل دانهام)