آیا مواد مغذی از طریق پوست جذب می‌شوند؟

برترین‌ها: وقتی به رساندن مواد مغذی به بدن‌مان می‌اندیشیم معمولا به خوردن آن‌ها به صورت قرص و پودر و شربت و یا به صورت غذا فکر می‌کنیم. دلیلش هم این است که تصور می‌کنیم «جذب مواد مغذی» یعنی اینکه این مواد باید از طریق سیستم گوارش جذب شده و وارد خون‌مان شوند. اما شرکت‌های زیادی سعی دارند طرز فکر ما را در مورد مکمل‌های غذایی و جذب آن‌ها توسط بدن تغییر دهند. به راستی چرا به جای اینکه قرص و شربت و … را بخوریم و نگران این باشیم که خوب جذب بدن‌مان می‌شوند یا نه، دست از سر سیستم گوارش‌مان برنمی‌داریم و آن‌ها را مستقیما به پوست‌مان نمی‌زنیم؟

نیکوتین، استروژن، تستوسترون و برخی از دارو‌های ضد درد همگی می‌توانند از طریق ژل‌ها و کرم‌ها و چسب‌ها پوستی به بدن‌مان انتقال داده شوند. چرا ویتامین‌ها و مواد معدنی را اینگونه وارد بدن‌مان نکنیم؟

فرایند گوارش

مواد مغذی که بدن ما به آن‌ها نیاز دارد به دو شکل اصلی وجود دارند: درشت مغذی‌ها و ریزمغذی‌ها. درشت مغذی‌ها ۵ نوع هستند: کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها، چربی‌ها و کلسترول، فیبر و آب.

ریز مغذی‌ها نیز دو نوع‌اند: ویتامین‌ها و املاح. درشت مغذی‌ها نقش سوخت را در بدن ما دارند و به همین دلیل است که ما باید مقدار مشخصی پروتئین و کربوهیدرات مصرف کنیم تا سطح انرژی‌مان در حد ایده آلی حفظ شود. ریزمغذی‌ها نیز عواملی هستند که کمک می‌کنند انرژی موجود در درشت مغذی‌ها آزاد شود.

اما هیچکدام از این درشت مغذی‌ها و ریز مغذی‌ها اگر جذب بدن نشوند کمکی به ما نخواهند کرد؛ و اینجاست که نقش سیستم گوارش اهمیت حیاتی پیدا می‌کند. وقتی شما یک ساندویچ می‌خورید فقط آن را وارد معده‌تان می‌کنید و اگر سیستم گوارش‌تان نتواند آن را تجزیه و جذب کند، خاصیتی نخواهد داشت.

این پروسه‌ی جذب است که اجازه می‌دهد بدن از مواد مغذی موجود در غذا‌ها به عنوان سوخت استفاده کند. این طور فکر کنید: وقتی شما به اتومبیل‌تان بنزین می‌زنید، این بنزین در باک می‌ماند. اگر شما هرگز موتور اتومبیل را روشن نکنید و اجازه ندهید فرایند سوختن بنزین صورت بگیرد، این بنزین همان طور در باک خواهد ماند. وقتی بدن شما غذا را هضم می‌کند، مواد مغذی‌اش را جذب کرده و از آن‌ها به عنوان سوخت یا انرژی استفاده می‌کند.

اهمیت ویتامین‌ها برای بدن

آیا می‌دانستید که بدن شما تقریبا به ۳۰ ویتامین و مواد معدنی و عناصر غذایی نیاز دارد، اما خودش نمی‌تواند آن‌ها را بسازد؟ به همین علت نیاز داریم که غذا‌های خوبی بخوریم و ویتامین‌ها و املاح را از طریق مواد غذایی و مکمل‌ها به بدن برسانیم. تمام این مواد مغذی به التیام و بازسازی بدن، پشتیبانی از سیستم ایمنی و محافظت از استخوان‌ها و عضلات کمک می‌کنند.

آیا چسب‌های مواد مغذی در آینده‌ای نزدیک در دسترس‌مان خواهند بود؟

ارتش آمریکا پروژه‌ای دارد که طی آن قصد دارد چسب‌های پوستی بسازد که در شرایط دشوار جنگ و بحران، مواد مغذی و سایر ترکیبات از طریق آن به سرباز‌ها برسند. یعنی زمانی که مصرف مواد غذایی کافی سخت و ناممکن است بتوان از این چسب‌ها برای تامین مواد مغذی مورد نیاز بدن استفاده کرد. دانشمندانی که روی این پروژه کار می‌کنند انتظار ندارند زودتر از ده سال دیگر بتوانند چنین ایده‌ای را به مرحله‌ی تست و آزمایش برسانند.

اما شما مجبور نیستید منتظر این دانشمندان کُندکار بمانید! شرکت‌هایی وجود دارند که در حال حاضر نیز پول شما را می‌گیرند تا ژل‌ها و کرم‌ها و سرُم‌ها و چسب‌های حاوی منیزیم، ویتامین D، CoQ۱۰ و انواع عصاره‌های گیاهی و مواد مغذی را که ادعا می‌کنند کمبود‌های بدن‌تان را جبران می‌کنند، انرژی‌تان را افزایش می‌دهند و کمک‌تان می‌کنند وزن کم کنید و لاغر شوید در اختیارتان قرار دهند. اما آیا واقعا این مواد در نهایت وارد جریان خون‌تان می‌شوند و آن‌ها را جذب می‌کنید؟

پوست شما از آنچه فکر می‌کنید سخت‌تر است

پوست در واقع جوری طراحی شده که سدی محکم و غیرقابل نفوذ باشد که البته نعمت بزرگی است. تصور کنید هر چیزی که آن را لمس می‌کردید وارد جریان خون‌تان می‌شد!

شرکت‌های سازنده‌ی کرم‌ها و لوسیون‌های آرایشی و مراقبت از پوست ادعا می‌کنند که محصولات آن‌ها دارای فرمولاسیون‌های بسیار غنی شده‌ای است و هر چند این مواد مغذی ممکن است (یا ممکن نیست!) تاثیرات ظاهری و آرایشی بر سطح پوست‌تان داشته باشند، اما میزان مواد مغذی که می‌توانند از لایه‌ی سخت و نفوذ ناپذیر پوست عبور کنند بسیار اندک است.

دقیقا به همین دلیل است که ما می‌توانیم تمام روز‌های تابستان صورت‌مان را غرق ضد آفتابِ سرشار از مواد معدنی کنیم بدون اینکه مثلا دچار اوردوز زینک در بدن‌مان شویم! مطالعات نشان داده‌اند مصرف ضد آفتاب‌های حاوی زینک، تاثیر بسیار کم و ناچیزی بر مقدار زینک موجود در خون‌مان دارد.

یک عنصر یا ترکیب برای اینکه بتواند از پوست‌تان عبور کرده و وارد خون‌تان بشود باید دست کم دو ویژگی داشته باشد: یا باید لیپوفیلیک باشد و یا محلول در چربی. ضمنا این عنصر باید بسیار بسیار ریز باشد. خیلی از ترکیبات موجود در محصولات تجاری و بازاری هیچ کدام از این خصوصیات را ندارند.

البته راه‌هایی وجود دارد که بتوان این محدودیت‌ها را کنار زد. شما می‌توانید یک مولکول بزرگ را به ذرات نانو تبدیل کنید یا آن را در ماده‌ای وارد نمایید که راحت‌تر می‌تواند از لایه‌ی لیپید پوست‌تان عبور کند. شما می‌توانید از سوزن‌های بسیار ریز برای ایجاد منافذی بسیار کوچک در پوست‌تان کمک بگیرید که اجازه می‌دهند ماده‌ی مورد نظر وارد بافت‌های عمیق‌تر پوست‌تان شود. همچنین می‌توانید از مواد شیمیایی برای تغییر سطح پوست‌تان استفاده کرده و منافذ پوست‌تان را از این طریق بیشتر و بازتر کند. حتی می‌توانید از محرک الکتریکی برای باز کردن منافذ پوست‌تان یا از تکنیکی به نام میکرودیالیز استفاده کنید.

همه‌ی این‌ها تکنیک‌هایی هستند که در حال حاضر به کار می‌روند یا توسط کمپانی‌های دارویی و نظامی ارائه شده‌اند. البته برخی از محصولات به صورت چسب‌های پوستی ارائه شده‌اند که ادعا می‌کنند قابلیت وارد کردن مواد مغذی به پوست و خون را دارند، اما این محصولات از جهت بی‌خطر بودن و موثر بودن تست نشده‌اند و مورد تائید نمی‌باشند.

مثلا ما هنوز مطمئن نیستیم انواع چسب‌های عصاره چای سبز که در بازار ِ کاهش وزن و لاغری رواج دارند واقعا در نهایت وارد جریان خون می‌شوند یا نه. البته باز هم می‌گوییم که اگر وارد خون هم بشوند آنقدر کم است که منجر به کاهش وزن نخواهد شد.

منبع: quickanddirtytips