آلمان تعهدات عرضه LNG را تضمین می کند زیرا روسیه شاهد افزایش قیمت گاز جدید است

از زمان حمله مسکو به اوکراین و واکنش غرب با تحریم، اروپا و روسیه بر سر تامین انرژی در بن بست قرار گرفته اند. روسیه که قبلاً حدود 40 درصد از نیازهای گاز اروپا را تامین می کرد، به دلیل مسائل مربوط به تجهیزات، جریان را کاهش داده است، در حالی که برلین می گوید مسکو می خواهد اروپا را “باج خواهی” کند.

آلمان، اقتصاد قدرتمند اروپا که بیش از بسیاری از کشورهای دیگر به روسیه متکی بود، برای یافتن منابع جایگزین گاز قبل از زمستان در صورتی که روسیه عرضه‌های گاز را بیشتر کاهش دهد یا آنها را متوقف کند، رقابت می‌کند. برلین قبلاً در مورد سهمیه بندی احتمالی گاز هشدار داده است.

طبق یادداشت تفاهم سه‌شنبه (MoU) با Uniper، RWE و VNG EnBW، دو واحد ذخیره‌سازی شناور و گازی‌سازی مجدد (FSRU) در Brunsbuettel و Wilhelmshaven از آغاز عملیاتی مورد انتظار خود در زمستان امسال تا مارس 2024 به طور کامل تامین خواهند شد.

رابرت هابک، وزیر اقتصاد آلمان، گفت که این بخشی از تلاش‌ها برای «مستقل ساختن خود و کمتر مستعد باج‌گیری از سوی (ولادیمیر رئیس‌جمهور روسیه) پوتین و ارائه زیرساخت‌های انرژی قوی و انعطاف‌پذیر یا در این مورد زیرساخت‌های گازی به آلمان است.

واحدهای شناور تا زمانی که آلمان نتواند دو پایانه دائمی LNG را بسازد – اولین پایانه های این چنینی که در این کشور ساخته می شود – برای دریافت گاز ارسالی از سراسر جهان، به جای تکیه بر سوخت روسیه که از طریق خط لوله تامین می شود، اقدامی متوقف می کند.

این بحران قیمت بنچمارک گاز اروپا را در بهار به بالاترین حد خود یعنی نزدیک به 335 یورو (341 دلار) در هر مگاوات ساعت (MWh) رساند. آنها از آن زمان کاهش یافته اند و در روز سه شنبه حدود 223 یورو معامله می شوند، اما نسبت به سال گذشته که حدود 46 یورو بودند، بسیار بالاتر باقی می مانند.

گازپروم، شرکت تحت کنترل کرملین که انحصار صادرات گاز روسیه از طریق خط لوله را در اختیار دارد، گفت که قیمت ها می تواند 60 درصد بیشتر از سطح فعلی افزایش یابد و درد بیشتری را بر مصرف کنندگان اروپایی تحمیل کند. گفته می‌شود که قیمت آنها می‌تواند از 4000 دلار به ازای هر 1000 متر مکعب در زمستان امسال فراتر رود که در حال حاضر 2500 دلار است.

یونیپر که به دلیل تلاش برای انجام تعهدات عرضه در بحبوحه افزایش قیمت گاز، با بحران مالی مواجه بود، در ماه ژوئیه توسط دولت آلمان با قراردادی 15 میلیارد یورویی نجات یافت. برلین همچنین 50 درصد از سهام پایانه LNG ثابت برنامه ریزی شده در Brunsbuettel را که متعلق به RWE و Gasunie است، در اختیار گرفته است.

‘چالش های جدید’

قبل از بحران، آلمان بخش عمده ای از گاز خود را از روسیه از طریق خط لوله نورد استریم 1 (NS1) دریافت می کرد که اکثریت آن متعلق به گازپروم بود. این خط لوله سالانه 55 میلیارد متر مکعب (میلیارد متر مکعب) را به آلمان و سایر کشورها می رساند، اما اکنون با 20 درصد ظرفیت کار می کند.

مسکو کاهش جریان را به دلیل تاخیر در تعمیرات به دلیل تحریم ها یا تجهیزات معیوب می داند. برلین می گوید اینها بهانه هایی برای ضربه زدن به اروپا در پاسخ به تحریم های غرب است.

هابک گفت: “اقدامات نامنظم رئیس جمهور روسیه، بهانه ها (در NS1) … من انتظار دارم که ما بارها و بارها مجبور به مقابله با چالش های جدید باشیم.”

بر اساس اعداد شرکت تحقیقاتی Enerdata، آلمان با استفاده از دو FSRU می‌تواند سالانه 12.5 میلیارد متر مکعب LNG دریافت کند که معادل حدود 13 درصد از مصرف گاز کشور در سال 2021 است.

یونیپر گفت که 35 درصد از حجم گاز مورد نیاز را خریداری خواهد کرد، در حالی که RWE و EnBW/VNG به ترتیب 35 و 30 درصد سهم خواهند داشت. این سازمان گفته است که این تعهدات تحویل قطعی است و قرارداد محکمی تا پایان سپتامبر امضا خواهد شد.

نیک دن هالندر، مدیر ارشد بازرگانی یونیپر گفت: «این در مورد جایگزینی سریع بخشی از حجم گاز از دست رفته روسیه در این زمستان است.

علاوه بر محدود کردن عرضه از طریق نورد استریم، عرضه نفت روسیه از طریق اوکراین نیز کاهش یافته است. گازپروم گفت صادرات گاز این شرکت بین اول ژانویه تا 15 اوت بیش از یک سوم کاهش یافت و به 78.5 میلیارد مترمکعب رسید و تولید با 13.2 درصد کاهش نسبت به سال گذشته به 274.8 میلیارد مترمکعب رسید.

تقاضای جهانی برای LNG در حال حاضر قبل از آخرین بحران افزایش یافته بود زیرا اقتصاد جهانی از همه‌گیری COVID-19 بهبود یافت و حمله روسیه به اوکراین باعث افزایش تقاضای LNG شده است.

اما هابک گفت که واردکنندگان گاز آلمان تاکنون در تهیه محموله‌های LNG از بازار جهانی موفق بوده‌اند، که او آن را 500 میلیارد متر مکعب در سال می‌داند، اگرچه مذاکرات بین واردکنندگان آلمانی و قطر – یک تولیدکننده بزرگ LNG – با شکست مواجه شده است.

هابک گفت که مذاکرات با قطر ادامه دارد اما او همچنین گفت که واردکنندگان به طور گسترده به دنبال بهترین معاملات هستند.

او گفت: «و اگر قطر ارزان‌ترین پیشنهاد را ارائه ندهد، به شرکت‌ها توصیه می‌شود که به نفع مصرف‌کنندگان، گران‌ترین پیشنهاد را نپذیرند».

(1 دلار = 0.9830 یورو)

(گزارش توسط کریستوف استیتز و ریچل مور؛ گزارش اضافی توسط ورا اکرت و نینا چستنی؛ ویرایش توسط مادلین چمبرز و ادموند بلر)